Ik had voor mijn jonge gastvrouw een leuk houten speelgoedbankje meegenomen. Nadat we dat hadden neergezet in de woonkamer en hadden gevuld met speelgoedauto’s, en nadat we het Nijntje-spel hadden gespeeld, en nadat we het bankje hadden geplaatst bij de kapstok, en nadat ik uitgelegd had gekregen dat “rijmen” betekende “dat woorden bij elkaar horen”, en nadat we het bankje hadden geplaatst bij het aquarium, en nadat mijn gastvrouw de goudvissen had gevoerd, werd de doos met puzzels op tafel gelegd. Daar zaten vier Nijntje-puzzels in, die mijn gastvrouw in hoger tempo wist te leggen dan ik.

Dat kwam mede doordat een van de puzzelstukjes een beetje vreemd verbogen was. “Het lijkt wel alsof iemand het in de mond heeft gestoken,” zei ik, met een blik op mijn gastvrouw.

Lees verder “Tijd” →