Dag Peter

We studeerden en we waren jong, en tussen het zootje ongeregeld waren ook een paar mensen die de jaren des onderscheids al hadden bereikt. Daar keken we met enig ontzag tegenop want die deden een tweede studie. Eén van hen was Peter Flaton, die elke donderdag met de trein uit Maastricht naar Amsterdam spoorde om aan de VU college te lopen. Een rustige man die niet geforceerd populair wilde doen en wat afstand bewaarde. Knoopte je echter een gesprek aan, dan bleek hij opvallend betrokken bij mensen die half zijn leeftijd hadden. En omdat het iemand was die meer van de wereld had gezien dan wij, bewonderden we hem, al was het maar omdat hij regelmatig een onverwachte draai aan een college kon geven. Tijdens een college over Latijnse literatuur kon er dan ineens een opmerking zijn over een Middelnederlandse parallel die er niet was omdat de jongere auteur zijn Romeinse voorganger had gelezen, maar die uit een mondelinge traditie moest komen.

Peter Flaton had eerder Nederlands gestudeerd en werkte aan een middelbare school in Maastricht. En zoals zoveel neerlandici had hij een bredere belangstelling dan alleen zijn eigen vak. Vandaar zijn oudheidkundige tweede studie, waarbij zijn hart lag bij de christelijke literatuur. Zijn 109 pagina’s tellende en in een achtpuntsletter gezette scriptie, Per corporalia ad incorporalia, ging over een project van Augustinus. Kort na zijn bekering tot het christendom was de oud-leraar welsprekendheid schoolboeken gaan schrijven over de zeven vrije kunsten, die een voorbereiding waren op de hogere kennis van het goddelijke. Klassieke vorming, onderwijs, christendom en een Auseinandersetzung met de gnosis: de scriptie behandelde thema’s die Peter na aan het hart lagen.

Lees verder “Dag Peter”

Fietsen naar Thessaloniki: België

Ergens in België of (vermoedelijk) Noord-Frankrijk

Mijn gastheer, Peter Flaton, hing de vlag uit. Het was namelijk Koninginnedag 1992. Nog even omkijkend zag ik hoe hij en zijn echtgenote me nazwaaiden terwijl ik uit Maastricht wegfietste. Ik reed op een mooie witte hybride – dit is een type fiets – die ik RIH op mijn maat en naar mijn voorkeuren had laten bouwen. Met twee paar remmen, extra dikke banden, een bagagedrager achter én voor en met vier tassen. In die tassen zaten onder meer een tent, landkaarten en een kartonnen fotocameraatje. (Zie boven voor de kwaliteit van de fotografie.) En ergens in een gordel om mijn middel zaten mijn paspoort en een stapel eurocheques.

Op reis

De sportfiets had ƒ1865,- gekost en was betaald, maar het geld had ik moeten lenen van vrienden en bekenden. Ik had haast gehad om weg te komen, wilde nadenken en omdat denken me het beste afgaat als ik op de fiets zit, reisde ik nu af naar Griekenland.

Lees verder “Fietsen naar Thessaloniki: België”