Ik moest maandag in Leeuwarden zijn om te spreken over het fotoproject waarover ik al eens blogde. Omdat mijn volgende afspraak ’s avonds in West-Friesland was en de veerpont van Stavoren naar Enkhuizen pas na zessen afvoer, moest ik wat tijd stukslaan, en daarom besloot ik eens naar Sneek te gaan. Ergens begin jaren zeventig heeft Drs.P. daar een optreden verzorgd en omdat hij de gewoonte had overal een voor de gelegenheid geschreven liedje ten gehore te brengen, schreef hij ook iets over een Sneker café. Hij vertelde zelf:
Iemand van de radio had dat café ontdekt, vond het blijkbaar onvergetelijk en preste de radiomensen ertoe om daar een opname te maken. Ik moest over dat onderwerp dus iets bedenken. Nu ben ik in Sneek niet zo goed bekend en ik kan me niet herinneren dat ik daar ooit een café van binnen heb gezien. Ik zat dus met een tamelijk navrant gebrek aan informatie. (bron)
Hoe de goede doctorandus het oploste, acht ik bekend en anders ziet u het hier.
Het Sneker café heeft dus, minus de onverklaarbare en bijna occulte gebeurtenissen, werkelijk bestaan en daarom móest ik weten waar het geweest was. Ik heb verschillende mensen en de plaatselijke VVV gevraagd en steeds kreeg ik hetzelfde antwoord, namelijk dat Snekers het er desgevraagd op houden dat het ging om het toenmalige Hotel Ozinga, dat enige jaren geleden is gemoderniseerd en nu de oude naam weer draagt: Stadsherberg Sneek.
Ik heb er een jus d’orange gedronken en het eens op me laten inwerken. Ik zou de muren niet dof willen noemen en ik zag zo snel geen gordijnen, flets of niet. Maar verder: ja, dit was wel wel ongeveer wat ik me voorstelde bij opgemeld café.
Dat het stadje ligt in een agrarische streek, kan ik inmiddels bevestigen, want ik ben nog even verder gefietst naar Blauwhuis en naar Greonterp, waar Gerard Reve heeft gewoond. Daarover later nog eens een keer.
De Drs.P.-vreugde begon gisteren overigens al eerder, in Leeuwarden, waar ik deze richtingaanwijzer zag.
Nog een laatste, wat serieuzer punt: de exploitante van Hotel Ozinga, mevrouw Ozinga, is onderscheiden voor haar werk ten behoeve van het verzet in 1940-1945. In het Sneekse café hangt haar geschilderde portret. Het is ook de mevrouw die u ziet in het videoclipje hierboven.
Altijd een plezier
Ook bijzonder dat je de veerpont Stavoren – Enkhuizen als een reguliere verbinding gebruikte (wat het vroeger ook eens was: een onderdeel van de verbinding Amsterdam -Leeuwarden). IK heb in Sneek gewoond, maar wist niet dat dit café echt bestond. Ook bijzonder zijn de liederen van drs. P waarin Groningen bezongen wordt.
En, hoe vond je de gevelstenen in Enkhuizen ?
Helaas geen tijd voor gehad.
De plek waar Drs. P. de laatste jaren koffie dronk is jammer genoeg hopeloos veranderd.
Zonnige groet,
Ik hoorde dit lied als kind en vergat het daarna min of meer, maar dat zinnetje over wandversiering is om de één of andere reden blijven hangen. Misschien omdat ik al m’n hele leven teken en ook als kind al het idee had, zonder het helemaal goed door te hebben, dat kunst toch meer is dan alleen maar wandversiering?