Het leukste in een hotel vind ik altijd het ontbijt. Wat opmerkelijk is, aangezien ik geen grote ontbijter ben. Ik gebruik het moment vooral om een plaatselijke krant te lezen en in plaats van het ochtendmaal te gebruiken een bescheiden lunchpakketje te maken.
Maar ooit – het moet 1997 of 1998 zijn geweest – realiseerde ik me in een hotel in een zuidelijke buitenwijk van Berlijn: ik houd van dit moment van de dag, als je vooruitblikt naar wat je zult gaan ontdekken in de stad waar je net wakker bent geworden, en ik houd ook van zo’n Duits Frühstück. Het aanbod is gevarieerder dan ik thuis ooit op voorraad zou kunnen hebben.
Misschien zijn het echter niet slechts het moment en het aanbod waardoor ik gelukkig ben. Ik werd afgelopen vrijdag wakker in Tongeren en toen ik keek naar de schalen in de ontbijtzaal, zag ik ineens iets wat ik al acht- of negenhonderd keer eerder had waargenomen maar nooit had gezien: er was werk van gemaakt om de schalen aantrekkelijk op te maken. Iemand had netjes klaar gelegd wat ik doorgaans gedachteloos opschep.
Ik kan bij deze constatering wel wat scheurkalenderen over de vergeefsheid van alle menselijke inspanningen. En ik kan een vergelijking maken met de mythologische Sisyfos. Maar zo diepzinnig ben ik ’s morgens nooit. Ik was vrijdagmorgen eigenlijk alleen maar blij dat ik bij het ontbijt iets moois had gezien.
Enkele memorabele (en langdurende) ontbijtsessies in een hotel:
* Het schier oneindige ontbijt in een hotel in Antwerpen, waar het personeel maar door bleef gaan met de aanvoer van lekkers.
* De croissants met banketbakkersroom in een Belgische B&B.
* Het ijs in een Zweedse hotel. Idioot onderdeel van het ontbijt, maar ja, het stond er voor he…..
Ik overnacht meestal zo goedkoop mogelijk, maar als ik dan eens in een wat duurder hotel ben, ja, dan kan ik ook wel genieten van het kunstwerk dat ze daar van het ontbijt maken. In Engeland en in Mexico kunnen ze er ook wat van. Je hoeft bijna de rest van de dag niet meer te eten!
PS: deze blog is zo onderhand ook bijna een vast onderdeel van het ontbijt geworden.☺
Ja, ontbijten met de Mainzer Beobachter voor de neus is een aangenaam begin van de dag. Helaas moet ik soms al de deur uit voor een nieuwe editie op mijn beeldscherm staat.
Mijn eerste breakfast in een Schotse B&B kan ik mij nog goed herinneren. Maar de ontbijttafel van een Turks restaurant in Osdorp is ook ruim gesorteerd, mooi gerangschikt en erg lekker. De moeite waard om eens uit te proberen. Thuis blijf ik vooral bij een goede kop koffie. Vrolijke groet,
Goedemorgen !
Sisyphos, mwah … Ook de niet bewust waargenomen schoonheid en vakkundige aandacht draagt bij aan het welbevinden. Zie hier het belang van goede, doch niet opdringerige architectuur in een verstandige stedenbouwkundige (of organisch gegroeid – bijgeslepen door de tijd) indeling.
Motto: Alles een vak
….” Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen, het zijn de kleine dingen die het doen… ” Zomaar even blij zijn. Mooi.
Heel erg lekkere soep bij het ontbijt in Istanbul!
Veel hotels maken van het ontbijt een feestje. In het Ritz Carlton vragen ze 35 euro voor het ontbijt. Dat hoeft voor mij niet. In Holiday Inn express betaal je 7,50. Je moet de eitjes dan wel ontberen, maar elke dag een full English breakfast is ook too much. In China bestond het ontbijt uit dingen die wij hier ’s avonds bij de Chinees eten. Aan de zijkant, echt voor de toeristen, stond ook nog wat Engels: eieren, toast, jus d’orange. Maar dat zie je een Chinees echt niet nemen.
Het heeft lang geduurd voordat tot mij doordrong dat ‘Imbiss’ de ‘lautliche Entsprechung’ in het Duits van ons ontbijt is.
Weer wat geleerd vandaag: betekenissen van -ont; -ont als begin van een handeling.
En als ontkennend voorvoegsel via ‘anda-‘ verwant met griekse ‘anti-‘.
https://onzetaal.nl/taaladvies/ont-ontdooien-ontbijt-ontvetten/
Ik zie dat ik de streepjes bij de woordjes ont- aan de verkeerde kant heb staan.
Nog steeds niet helemaal scherp hoewel ik al heel vroeg ben ontwaakt en heb ontbeten.
Bij mij kan de Taaladviesdienst van Onze Taal geen goed doen. Gelukkig hebben die over het Duits geen zeggenschap, want als het hun naar de zin ging, dan had Zarah Leander moeten zingen ‘Einen wie du könnt’ ich lieben’ en ‘einem so wie du ganz gehören’, maar luister maar naar wat zij zingt: https://www.youtube.com/watch?v=VHaDEEPCBqc.
Mark Rutte zei onlangs: “… mensen als mij volgen”, dat is grammaticaal correct.
Harry Mulisch reikte ooit in het verpleeghuis aan Hein Donner diens verzamelde schaakstukjes met de titel ‘de Koning’ uit met de woorden: ” Ik had nog nooit iemand als jij ontmoet en jij nog nooit iemand als ik.” En dat is FOUT!
Ik heb geleerd dat je het werkwoord nog achter de persoon moet kunnen zetten.
Bijv. “Ik ben sneller dan jij (bent).” Maar die zin van Mulisch verbergt misschien een valkuil?
‘Ik ben sneller dan (of als) jou’ is een ander geval, daar geldt ‘jou’ voorlopig nog terecht als fout.
Zo ook in het versje dat wij vroeger in de kinderboerderij zongen als zo’n mannetje weer met z’n staart stond te pronken: “Pauw, pauw, pauw, ik ben mooier als jou!” En toch gaat dat versje zo, anders rijmt het niet.
In de zinnen van Rutte en Mulisch is ‘mensen als’ resp. ‘iemand als’ lijdend voorwerp.
Het als nominatief/vocatief in gebruik raken van een oorspronkelijk derde/vierde naamvalsvorm is geen ongewoon verschijnsel, denk aan ‘hun hebben het gedaan’, maar ook aan ‘u’, dat overeenkomt met het in Duits tot derde en vierde naamval beperkte ‘euch’. De verklaring dat de nominatief/vocatief ‘u’ is ontstaan als verkorting van ‘u edele’ wil ik niet zonder meer aanvaarden.
Ik heb me laten vertellen dat in het moderne Grieks over de hele linie de accusatieven van het Oud-Grieks als nominatief worden gebruikt.
Wij bezochten vroeger altijd het klooster, en dan zongen we: “Pij, pij, pij, ik ben vromer als jij!”.
(Dat is niet waar, maar ik kon het niet laten…;) )
“Ik heb me laten vertellen dat in het moderne Grieks over de hele linie de accusatieven van het Oud-Grieks als nominatief worden gebruikt”. Als je “over de hele linie” weglaat is die vertelling correct. Overigens zijn in de Romaanse talen de zelfstandige naamwoorden doorgaans eveneens afgeleid van de Latijnse accusativus.
In ‘ik ben sterker als (dan) jou’ is interessant, daar zien we de ontwikkeling dat het oorspronkelijke voegwoord een naamval regerend voorzetsel is geworden.
Na het ont-waken mijn e-mail beziende, erger ik me iedere keer weer aan de frase “aan ik” die Gmail onder de naam van de afzender heeft geplaatst.
Het is duidelijk dat de taal zich altijd blijft ontwikkelen – lees: eenvoudiger wordt – maar toch irriteer ik me soms als bijvoorbeeld in Het Journaal dat ooit hèt bastion van de juiste taal was, je een verslaggever hoort zeggen: ‘een aantal mensen hebben’, ‘die meisje’, ‘groter als jou’, enz.
En ik stoor me helemaal wanneer het journaal de Nederlandse bevolking politiek correcte taal oftewel ‘newspeak’ aan probeert te leren. (Ik zal maar geen voorbeelden noemen.)
Brrrr….
Sorry, maar hier maak je zelf ook een veelgemaakte fout:
Namelijk het verschil tussen ‘zich ergeren aan iets’. En ‘iets of iemand irriteert + LV.
Je had dus moeten schrijven ofwel ‘ik erger mij aan … ofwel het irriteert me als …😏
Irriteer je je, of erger je je er aan? 😉
Het blijft idd lastig die taal: tweede keer Het Journaal zonder hoofdletters, Newspeak zonder hoofdletter…
“…nog nooit iemand als ik”. Zo heb ik het op de lagere school geleerd (Mulisch waarschijnlijk ook) en daar houd ik aan vast.
Welke omvang zou het anno nu hebben dat Nederlandse scholieren en ook oudere generaties de aan de meeste hedendaagse Duitsers onbekende, wel degelijk uit het Duits afkomstige – daar heeft het iets anders betekend – woordvorm ringel-s gebruiken voor de Eszett (het teken ß)? En als je ze dan inlicht daar op lijzige toon maar heel zelfverzekerd aan vasthouden, want zo hebben ze het geleerd.
De grote Harry kent dus het verschil niet tussen onderwerp en lijdend voorwerp!
Je hoort deze fout ook redelijk vaak bij sportlui: ‘hij speelde vandaag beter dan mij’
En dan het verschil tussen ‘hen’ en ‘hun’ en de ‘haarziekte’?
‘Het museum heeft haar openingstijden veranderd’.
De grammaticale geslachten worden niet meer beheerst.
Voortdurende bron van ergernis, maar we moeten stoïcijns blijven!
Mulisch is juist, hoor. De ‘jij’ in ‘Ik had nog nooit iemand als jij ontmoet’ en de ‘ik’ in ‘jij nog nooit iemand als ik’ zijn immers geen voorwerp, maar het onderwerp van de bijzin. Als je de constructie uitwerkt, krijg je immers: ‘Ik heb nog nooit iemand ontmoet (die is, zo)als jij (bent) en jij nog nooit iemand (die is) als ik (ben). De vorm van het woord na ‘als’ hangt af van zijn functie in die als-zin.
Om dezelfde reden is Mark Rutte inderdaad fout. Iemand (die is zo)als IK (ben).
Zarah Leander deed het zeker ook fout.
De ergerlijke ‘quackspeak’ van de Taaladviesdenst is mij bekend.
Ik begrijp uw reactie niet.
Bij nader inzien heb je volkomen gelijk. We hebben hier met een elliptische vorm te maken. (die is zoals’ is weggelaten. Dus Harry Mulisch was juist! Mijn exuses, Harry!
Mij afvallen? Die durft!
In het door Zarah Leander gezongen Duitstalige lied kun je ook ‘wie dich’ en ‘wie dir’ hoogst onelegant vervangen door ‘wie du bist’.
Een serieus verschil tussen Nederlands en Duits zien we bij vertaling van het Rutte-citaat, ‘folgen’ krijgt een datief-object.
Beste Henk,
Ik ben tot voortschrijdend inzicht gekomen en laat dat dus weten. Ik begrijp dus je eerste zin niet, tenzij het ironisch bedoeld is. Ik vind de onderliggende redenering van Pieter plausibel en wordt daarin gesteund door https://onzetaal.nl/taaladvies/iemand-als-ik-mij
Jij lijkt mij meer bedreven in het Duits. Ik respecteer je kennis en je mening.
Laten we ons aan de huisregels van JL houden! Dat heb ik tot nu toe altijd gedaan zonder dat erom gevraagd werd en wil het ook graag blijven doen.
Met vriendelijke groet,
Roger
De Taaladviesdienst van Onze Taal verdient in dezen geen gezag.
Dat heb ik al eerder proberen duidelijk te maken.
Het ontbijt is volgens de voedingsdeskundigen zeer belangrijk. Zelfs de Franse zijn van hun stukjes stokbrood met boter en jam overgestapt op ontbijtbuffen die veel uitgebreider zijn.
In het algemeen vind ik de ontbijten in noordelijke landen het lekkerst. Ik heb nooit begrepen waarom Italianen als ze ’s morgens opstaan niet ontbijten maar vaak onderweg naar hun werk in een bar een espresso (Italianen) drinken. Voor de Spanjaarden zijn de zogenaamd churros met een café con leche of con chocolate (dikke warme chocolademelk, erg zoet). Ik heb een tijd Portugees gestudeerd en tot mijn grote verbazing zei de docente dat ze nooit ontbeet. Dat lijkt mij niet zo gezond!
Correctie: …Zelfs de Fransen zijn …
Ik verheug bij een hotelontbijt altijd op de sekt / cava / prosecco. Want zo’n ‘champagne-ontbijt’ doe ik thuis echt nooit.
Bison en kariboe bij het ontbijt in Yellowknife, in het noorden van Canada.
“Aandacht maakt alles mooier” zeggen ze in een reclame, en zo is het. Heel Benedictijns ook.
Cruesli met yoghurt. En een verse en sterke koffie daarna.
Met de boot naar Engeland ( want dat is de enige aanvaardbare manier om er te geraken ) en daar een full English breakfast.
De cornflakes! Ik mis de cornflakes!
Mag dat wel, een lunchpakketje maken van de ontbijtvoorraad?
Ja hoor. Als je zo weinig ontbijt als ik en het netjes vraagt, doet geen hotel daarover moeilijk.
Mijn bewondering voor een ieder die elke keer opnieuw de eidooier heel weet te houden bij het bakken. Ik probeer het wel, maar het lukt maar al te vaak niet.