Ik zocht vanmiddag iets anders maar vond David Bowie. Jaren niet op gehad. Nu klonk het ineens weer zoals ik het ooit voor het eerst hoorde. De wonderlijk hypnotiserende dreun. De onvermijdelijkheid. Het optimisme tegen de klippen op. Voor een moment was ik weer zestien, woonde ik bij mijn ouders in Apeldoorn, was ik nog nooit in Berlijn geweest en had ik alleen maar een mooi stuk vinyl gehaald uit de fonotheek in Deventer.
En vanmiddag vaagde David Bowie me opnieuw weg.
For ever and ever: just for one day.
Dank, ik heb ook weer even genoten van deze muziekheld.
Stille groet,
De onvermijdelijkheid.?
Dan ook nog maar weer eens naar Low luisteren?
2016 was het jaar waarin we afscheid moesten nemen van twee muzikale helden. Prince speelde Heroes als ode aan Bowie tijdens zijn -laatste- Piano and a Microphone Tour, vermengd met zijn eigen Dolphin.
https://youtu.be/n666AyI33PY
Niet alleen 2016 was het jaar dat ….
In 2012 verlieten bv. Jon Lord en Etta James het ondermaanse.
Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat elk jaar wel zo’n jaar is.
Hij had prachtige piano-vingers.
Het nummer samen met Tina Turner!
“Jaren niet op gehad”.
Laat ik nou denken dat-ie z’n hoed op ging zetten.
De onzichtbaarheid.
Verder helemaal eens, mooi hè?