Laat ik eerlijk zijn: ik hink op twee gedachten over dit stukje. Ik wil uw aandacht vragen voor deze petitie tegen enkele veranderingen in het Nederlands Instituut voor het Nabije Oosten (het NINO) in Leiden. Dat heeft geen overdonderend groot budget en om dat wat te ontlasten, ligt er nu een plan om de boeken over te brengen naar de Leidse universiteitsbibliotheek en de kleitabletten (de grootste verzameling in Nederland) naar het Rijksmuseum van Oudheden. Dat betekent dat de zorg voor het materiaal verspreid raakt over verschillende instellingen en hoewel niemand twijfelt aan de goede bedoelingen van de betrokken partijen, is er geen garantie voor de toekomst.
“Maar zoiets leg je toch vast in een contract?” hoor ik u zeggen. Laat ik u dan verklappen dat een toezegging in de geesteswetenschappen weinig voorstelt. Om een persoonlijk voorbeeld te geven: ik had na mijn diensttijd de keuze tussen Maatschappijgeschiedenis in Rotterdam en Oudheidkunde aan de Amsterdamse VU en koos voor het laatste omdat werd toegezegd dat de colleges egyptologie, oud-oosterse archeologie en hethitologie konden worden gevolgd aan de UvA. Ik was net verhuisd naar Amsterdam en was al begonnen studieschulden te maken, toen de UvA de betreffende afdelingen ophief. Het is maar één voorbeeld onder vele. Afspraken zijn in de geesteswetenschappen zelden bindend.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.