Het was mijn nichtje, destijds tien, die me ooit naar Hengelo sleepte om bij haar op school een les te verzorgen over de Romeinse tijd en over archeologie. Ik herinner me nog dat ik nerveus was, want het falen van een oom straalt immers af op een nichtje. Toen ik echter eenmaal bezig was, kreeg ik er steeds meer plezier in, maar juist toen ik dacht dat het goed ging, begon het buiten te sneeuwen en verloor ik de concurrentiestrijd met de eerste neerdwarrelende sneeuwvlokjes van dat jaar. De concentratieboog van kinderen is wat kort.
Sindsdien heb ik wel vaker voor de klas gestaan: basisonderwijs en middelbaar onderwijs, in musea en op school, vertellend over archeologie en over geschiedenis, op het VMBO en het VWO, in Nederland en België en Curaçao. Voor echte expertise op dit gebied moet u natuurlijk zijn bij re-enactors en bij de educatieve afdelingen van onze musea, maar ik denk dat ik wel iets kan vertellen over de manier waarop je kinderen vertelt over erfgoed, archeologie en geschiedenis.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.