Goed nieuws van de Vrije Universiteit

De Vrije Universiteit in Amsterdam is de onderwijsinstelling waar ik in 1985 ging studeren. Al in de eerste maand kwam de vraag bij me op of ik wel aan een universiteit was terechtgekomen want toen besloot de vakgroep geschiedenis dat de studenten geen Frans meer hoefden te lezen. U weet wel, de taal van de internationale diplomatie. Geen historicus kan zonder. Duits werd enkele jaren later ontraden.

Het was niet de enige keer dat de normen naar beneden werden bijgesteld. Ik herinner me dat toen de Universiteit van Amsterdam de studierichtingen hittitologie, egyptologie en archeologie van het Nabije Oosten ophief, de VU-docenten besloten dat de studiepunten die een student aan de collega-universiteit moest behalen, voor een deel zouden worden toegevoegd aan de vrije ruimte. Rommel maar wat aan, was de boodschap, wij gaan het onderwijsaanbod niet op peil houden. Ik ben weggegaan van de VU en afgestudeerd in Leiden.

Lees verder “Goed nieuws van de Vrije Universiteit”

Newspeak

Bovenstaand plaatje haalde ik gisteren van Twitter. NWO, een van de voornaamste financiers van het wetenschappelijk onderzoek, heeft een strategisch plan aan de minister aangeboden en dat is, zo moeten we geloven, weer een stap om de wetenschap in Nederland en de impact ervan op een hoger niveau te brengen.

Mocht u denken “dat is newspeak”, dan krijgt u gelijk als u er wat meer over leest. Het komt erop neer dat er geld komt voor riskante voorstellen, waarvan het resultaat niet van te voren valt te voorspellen. Verder moet het onderzoek wat meer verbinding hebben met de samenleving. Anders gezegd: NWO verandert links en rechts wat formulieren en noemt het strategie.

Lees verder “Newspeak”

Het gelijk van André Klukhuhn

De ernstigste consequentie van de snel groeiende publicatieberg is gelegen in de steeds toenemende starheid van de wetenschap. Immers, in iedere publicatie wordt gebruik gemaakt van stukken theorie en techniek, overgenomen uit andere publicaties, die ieder op hun beurt weer verwijzingen bevatten naar een volgende vertienvoudigde laag publicaties, enzovoort. Voor een kritische lezer is er zodoende geen beginnen meer aan om de betwijfelde uitkomsten van een publicatie ter discussie te stellen. Het graafwerk naar de wortels van de bewering zou al aanzienlijk meer dan een gemiddeld wetenschappelijk mensenleven in beslag nemen. Die consequentie is daarom zo ernstig, omdat de kritiseerbaarheid ermee verloren gaat, waarmee de wetenschap tot in de kern wordt geraakt.

Aan het woord was chemicus André Klukhuhn, destijds hoofd van het Studium Generale in Utrecht en auteur van Hypothese van het heden (1989). Pagina voor pagina legt hij uit hoe de wetenschap in de jaren tachtig het moeras in aan het lopen was. Sindsdien heeft hij jaar na jaar meer gelijk gekregen.

Lees verder “Het gelijk van André Klukhuhn”