Ik ken weinig rauwere films dan Capharnaüm, waarmee de Libanese regisseuse Nadine Labaki twee jaar geleden internationaal de aandacht trok. Simpel samengevat: een jongen klaagt zijn ouders aan omdat ze hem geboren hebben doen worden. Welbeschouwd heeft hij een punt, omdat hij voorbestemd is voor een leven vol ellende. De film loopt goed af maar de ellende die de bioscoopbezoeker te zien krijgt garandeert een doorwaakte nacht.
Ik beken dat ik me met een lichte aarzeling onderwierp aan een eerdere film van Labaki, Et maintenant, on va où? (2011). Hoewel het begon met een uitvaart, was het dit keer allemaal heel wat lichtvoetiger. In een dorpje – de opnames vonden plaats in Taybeh, onder de rook van Baalbek – wonen christenen en moslims gebroederlijk naast elkaar, maar door gebeurtenissen buiten het dorp raken de twee bevolkingsgroepen toch tegen elkaar opgezet. Dat wil zeggen: de mannen voelen zich aan hun eer verplicht aangedane beledigingen te vergelden.
[spoilers na de break]
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.