Een van de beroemdste opmerkingen over de aard van oorlogvoering is van maarschalk Helmuth von Moltke de Oude die, toen hij erop werd aangesproken dat een bepaalde officier slechts de helft van zijn taken naar behoren uitvoerde, antwoordde dat de betrokkene meteen promotie moest krijgen omdat de gemiddelde officier aan het front maar een kwart van zijn taken naar behoren uitvoerde. Fouten worden altijd gemaakt en oorlogvoering is minder een kwestie van planning dan van voortdurende improvisatie. Het zit die 20e juli de samenzweerders voortdurend tegen – ze hadden bijvoorbeeld driemaal pech gehad bij de aanslag – en de grootste tegenvaller is wel dat ze de berichten over Walküre in code versturen, waardoor het eindeloos lang duurt.

Dat ze hun berichten per abuis óók versturen naar de Wolfsschanze, is echter wel heel onfortuinlijk, en dat de bevelen niet waren getekend door Fromm maar door Mertz von Quirnheim, maakt het er niet beter op. Vanaf vijf uur weet Himmler, uit de eerste hand, precies wat er aan de hand is. En Keitel is wel ondertussen wel zo handig om de tegenbevelen ongecodeerd op de telex te leggen, zodat het sneller gaat. Belangrijkste bericht: “Der Führer lebt! Völlig gesund!” Het leidt op veel plekken vooral tot verwarring, want regelmatig arriveert dit bericht voordat het bericht met de tegengestelde strekking is aangekomen vanuit het Bendlerblock.

Ondertussen wacht in Berlijn Ludwig Beck op het moment waarop zijn radiotoespraak zal worden uitgezonden.

[Terug naar het eerste deel; deze reeks wordt over een kwartier vervolgd.]