Terwijl Claus von Stauffenberg en Werner von Haeften in hun auto stappen, gaat de bom af. Het kabaal is immens. Ze zullen later zeggen dat ze hebben kunnen zien hoe iemand de barak werd uitgedragen die Hitlers mantel droeg, concluderen dat de Führer dood is en dat de actie succesvol is geweest. De auto rijdt hen naar het vliegveld en Von Haeften werpt de tweede bom weg, de berm in.

Zoals bekend overleefde Hitler. Hij was vrijwel ongedeerd. Het is niet bekend wat Von Stauffenberg en Von Haeften kunnen hebben gezien. Later zullen deskundigen zeggen dat als twee springladingen zouden zijn ontploft, of als de vergadering in de besloten bunker had plaatsgevonden in plaats van in een houten barak met geopende ramen, of als de aktentas niet voorbij de tafelsteun was verplaatst, Hitler dood zou zijn geweest. Drie dingen waren tegelijk verkeerd gegaan.

Er waren wel vier andere doden en negen zwaargewonden. Erich Fellgiebel belt met de andere samenzweerders Berlijn en rapporteert deze afloop.

De man die het telefoongesprek aanneemt, generaal Fritz Thiele, weet niet wat te doen. Als hij terugbelt om meer informatie, blijkt dat Fellgiebel het telefoonverkeer, zoals afgesproken, heeft platgelegd. In plaats van generaal Friedrich Olbricht te informeren, die Walküre kan beginnen nu Fromm afwezig is, besluit Thiele een blokje om te lopen om zijn gedachten ordenen. Hij is de eerste van de samenzweerders die zijn zenuwen niet meer in bedwang heeft.

Het is 13:15 als het vliegtuig van Von Stauffenberg opstijgt van de Wolfsschanze. Het staat vast dat Olbricht drie kwartier later wél weet dat de aanslag heeft plaatsgevonden maar niet weet of Hitler dood is. Omdat hij niets kan doen en hij geen argwaan wil wekken, besluit hij te gaan lunchen.

[Terug naar het eerste deel; deze reeks wordt om 14:00 vervolgd.]