Ik blogde vanmorgen over een zilveren kan die, als oor, een gevleugelde steenbok had, rustend op een Bes. Een van de trouwe volgers van deze blog reageerde met de vraag dat hij zich probeerde een kruik voor te stellen met twee van steenbok-oren.
Hierboven hebt u een voorbeeld, al is draagt deze Armeniër een kan met griffioen-oren, die hij als cadeau zal aanbieden aan de Perzische koning. Te zien in Persepolis, op de oostelijke trap van de troonzaal. Gebouwd door Darius de Grote en gedecoreerd door knappe kunstenaars is dat een van de beroemdste kunstwerken uit de oude wereld.
Dit is dus een Achaimenidenvaas – Drs.P. is altijd in de buurt.
Wauw. U vraagt, wij schrijven. Ja, zo kan het wel, één hand aan het oor, de ander onder de bodem. En nu maar hopen dat deze Armeniër er iets voorzichtiger mee omgaat dan Drs. P.
Frans, bedankt voor het vragen, want ik had ook geen idee. Om mysterieuze redenen had ik deze keer geen zin er iets over te schrijven. Nu heb ik lekker toch een antwoord.
Merkbaar in haast geschreven maar wel mooi.
Even afgezien van de vaas: wat een coiffure en wat een gesoigneerde baarddracht! En nog een oorbel ook lijkt het.
Of is dit alles de stilering van de beeldhouwer?
‘En nog een oorbel ook lijkt het.’
Die ‘oorbel’ zit wat hoog ten opzicht van neus en mond. Ik hou het op de oorlel die net onder het kapsel te voorschijn piept. Gesoigneerd mag je zijn baardstijl zeker noemen. Menig eigentijdse ‘hipster’ doet zijn best om zo’n mooie krul in zijn snor te krijgen…