Laat ik vandaag zelf eens bloggen over mijn meest geliefde boeken. Probleem: ik heb er vaak al over geblogd. Oplossing: ik geef u gewoon links naar verschillende boeken.
In de categorie “Sinfonie der Großstadt” moet ik, als een van degenen die in de jaren tachtig aanspoelde in Amsterdam, Het fluwelen labyrint noemen van Jan van Aken. Oké, ik ken de auteur persoonlijk, maar ook als dat niet zo was, noemde ik dit een goed boek. Het evoceert geweldig het levensgevoel van de verloren generatie en wordt met het verstrijken der tijd steeds beter. In het verlengde daarvan: de ten onrechte genegeerde grotestadsroman Magda is overal van Christian Jongeneel, die ik stomtoevallig ook persoonlijk ken. Een boek over de multiculturele samenleving-in-wording, spelend in Rotterdam, die mooie-stad-die-nog-niet-af-is.
Prachtige boeken
In de categorie “fantastisch goed geschreven”: De jonge minnaar van Frans van Deijl, De komst van Joachim Stiller van Hubert Lampo en Slagschaduw van David Van Reybrouck. Ik begrijp niet dat mensen Van Reybrouck prijzen als auteur van nonfictie (Congo, enz.). Hij is in deze roman namelijk nog beter. Ik noem ook Problemski Hotel van Dimitri Verhulst. Dat is zo’n auteur die bovenaan begon met geniale verhalen en zichzelf helemaal naar beneden heeft gewerkt.
In de categorie “onderschat”: De plant die muziek maakte, waarin Theodor Holman het existentialisme de maat neemt (Sartre-Camus 0-1), Graham Greene’s charmante Monsignor Quixote, Field Grey van Philip Kerr, het verrukkelijke Voyage au centre de la terre van Jules Verne en ook Simon Vestdijks romans De kellner en de levenden en De nadagen van Pilatus.
De allerbeste boeken
In de categorie “klassiekers”: de humor van Karel ende Elegast, de verkenning van het onderbewuste in Joseph Conrads Heart of Darkness, Multatulis Woutertje Pieterse (daarna had de Nederlandse literatuur eigenlijk kunnen stoppen, op het hoogtepunt), de holle maar toch boeiende eruditie van Umberto Eco’s De naam van de roos en de totale doem in Het Nibelungenlied. Dit laatste te lezen met De Ringelingenschat van Suske en Wiske.
In de categorie “homo hominibus homo”: De nacht der girondijnen van Jacques Presser.
In de categorie “tweede in elke categorie en daardoor aanvoerder van het algemeen klassement”: John le Carré’s The Spy Who Came in from the Cold. Van al mijn geliefde boeken is dit me toch wel heel erg dierbaar. De film is ook wel aardig, trouwens.
[Zolang de lockdown duurt, zal ik hopen dat u bijdragen voor de “geliefde boeken” blijft leveren. Daar een contactpagina. ]
In reactie op zowel bovenstaande als tweet: je laatste favoriet verbaast me niet. Er is niks, maar dan ook niks mis met John Le Carré. Mijn kennismaking met hem was “The Constant Gardener”, ook als boek beter dan de film. Eén van de eerste boeken waarbij ik een traantje heb moeten laten.
Er is van allerlei mis met Le Carré, maar niet met The Spy who came in from the Cold. Ook niet met The Looking Glass War.
Field Grey is inmiddels één van de weinige BG romans die ik niet heb gelezen. Om vergelijkbare redenen kan ik De Man zonder Adem en De Vrouw van Zagreb aanbevelen, die beide deels in 1943 spelen. In beide boeken is de plot geloofwaardig ingebed in de historische gebeurtenissen (resp. de ondekking in het Bos van Katyn en de Joegoslavische partizanenoorlog, inclusief kamp Jasenovac). Ook in beide boeken valt het wel mee met de verschrikkelijke dingen die BG zelf doet. Het is vooral dat hij dingen nalaat die hij in normale tijden niet zou negeren. Zijn redenen zijn opportunistisch: zelfbehoud.
Het probleem blijft dat Kerr al zijn karakters – zelfs de Russen en de Joegoslaven – enkele Engelse trekjes meegeeft. Daarom blijft January Window (Transfermaand) mijn favoriet; de opvolger Hand of God is veel minder.
Overigens is, ik heb het al eens gemeld, Meneer Visser’s Hellevaart nog beter dan beide genoemde boeken van Vestdijk.
En iedereen die om Nederlandstalige literatuur geeft moet
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dubbelspel_(boek)
lezen. Wikipedia heeft het juist – uw kijk op het spel domino zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik heb een paar dagen overwogen er zelf iets over te schrijven, maar ik heb niets toe te voegen aan wat al op inernet te vinden is. Zie bv. de recensie van Roosje de Vries op Hebban.
Niks is ooit af. En Rotterdam al helemaal niet. Dingen gaan voorbij, maar af zijn ze nooit.
Als niemand hem noemt dan moet ik het maar doen. Evelyn Waugh zegt zelf over zijn meesterwerk ‘SWORD OF HOMOUR’: “I sought to give a description of the Second World War as it was seen and experienced by a single uncharacteristic Englishman, and to show its effect on him. For this purpose I invented three clowns who have prominent parts in the structure of the story, but not in its theme. On rereading the book I realized (…) that I had written an obituary of the Roman Catholic Church in England as it had existed for many centuries’.
Een aangrijpend boek van een van de geestigste Engelse schrijvers.
Van Waugh heb ik alleen The Loved One gelezen en die is inderdaad bijzonder geestig.
Hier nog een geliefd boek waar ik van onder de indruk was: ‘De laatste zomer in de stad’ van Gianfranco Calligarich uit 1973. Het lijkt een modieus jaren zeventig niemendalletje met een heerlijke beschrijving van het leven in Rome van toen, tot je op de laatste bladzij in de gaten krijgt wat er precies aan de hand is. Een mokerslag. Het is net weer opnieuw uitgegeven. Ik kan er geen stukje over schrijven want dat geeft de clou weg. Is trouwens al gedaan: https://smitakisboekenlust.com/gianfranco-galligarich-de-laatste-zomer-in-de-stad/
Bij ons komt de boekhandel de bestelling nog dezelfde dag op de fiets brengen, zonder verzendkosten. Kan Bol niet tegenop.
Het is een van de boeken waarvan ik meer dan een exemplaar heb, zodat ik bij eventueel uitlenen niet zonder zit. Andere titels in die categorie zijn: “A Suitable Boy” van Vikram Seth en “Radetzkymars” van Joseph Roth.
Ook ik mis nog wel e.e.a . Waar blijft b.v. Bohumil Hrabal, de grootse auteur van o.a. ‘Zwaarbewaakte treinen’ (is ook een mooie film van) en ‘Praagse ironie’? En Felix Timmermans? Wie ‘Pallieter’ niet heeft gelezen heeft niet geleefd. En ik ben net weer voor de tweede keer ‘Het bureau’ van Voskuil aan het lezen.
Overigens is Vestdijks Hellevaart een boek van een piepjonge schrijver! Ik heb na lezing ervan ooit speciaal een bedevaart naar Lahringen oftewel Harlingen gemaakt.
2 interessante titels die ik nog niet kende en als nazaat van familie uit 010 en 020 lijkt me dat een uitstekend voorstel en ga vooral door met je boekentips zeker in deze tijd waarin we door moeten lezen om de plaatselijke boekhandels te steunen
Uit de link naar Vestdijks De Nadagen van de Pilatus blijkt dat @JLendering dat boek even goed vindt als Il gattopardo. Dat ik me niet voorstellen. De inhoud van Vestdijks boek ben ik geheel vergeten, maar Il gattopardo is onvergetelijk. De film van Visconti met Claudia Cardinale is trouwens ook heel goed.
Aanvulling: de Nederlandse vertaling (2000) van G. Tomasi di Lampedusa De Tijgerkat is nog steeds te koop.
Ik ben het niet vergeten en dat na meer dan 40 jaar.
Jules Verne! Een paar jaar geleden was ik op Stromboli. Daar is weinig te doen, behalve zwemmen, luieren en het beklimmen van de vulkaan; ik deed dat dus in een klein groepje toeristen, geleid door een kwieke vulkanoloog van Sicilië. De vulkaan hield zich koest; wel was er een rode gloed te zien, in de diepte van de krater. ‘Er is niet één vulkaan, er zijn meerdere gaten actief’, zei de vulkanoloog waarop ik vroeg: ‘Welke van die gaten leidt naar IJsland?’
Hij wist het onmiddellijk: ‘Als u naar de Sneffels wilt, moet u dat rechter gat daar hebben.’
Do you have “Watson’s Apology” by Beryl Bainbridge in Dutch translation?
Several books have been translated into Dutch, but not “Watson’s Apology”.
Correctie: Waughs roman heet natuurlijk: “SWORD OF HONOUR” !