Vandaag een bijzonder stukje op de Mainzer Beobachter. Het is namelijk het 5000e blogje. Soms schrijf ik mijn krabbel in een half uur, soms doe ik er wat langer over, maar de dagelijkse kronkel is deel van mijn dagelijkse routine. Ik merk dat ik er, op een moeilijk onder woorden te brengen manier, mentaal houvast in vind.
Hoe belangrijk dat voor me is, ontdekte ik de afgelopen twee jaar. Terwijl de corona iedereen dwong minder directe sociale contacten te hebben, had ik dagelijks met mensen te maken. Online weliswaar, maar toch. De vaste lezers hebben inmiddels ruim 250 bijdragen geleverd en een kleine 50.000 reacties achtergelaten. Ik heb daarom een vermoeden dat ook voor menig lezer deze blog een deel is geworden van de dagelijkse routine. De Mainzer Beobachter is inmiddels een gedeeld project.
Wat een blog niet is
Evengoed is de waarde betrekkelijk. De Mainzer Beobachter is slechts een plek om te kletsen over de Oudheid. Daarbij dwalen we, net als in een echt gesprek, regelmatig af naar andere zaken, zoals de situatie in het openbaar vervoer en de problemen met ons onderwijs. We raden elkaar geliefde boeken aan. We vertellen over verre landen. Of zitten te ouwehoeren.
Het is dus maar een blog en vooral niet méér. Ik begrijp dat ik met 3000 bezoekers per dag onderdeel ben van de beeldvorming over de oude wereld, maar dat ik exploitant ben van deze virtuele kantine, wil niet zeggen dat ik een influencer zou zijn. De invloed van de Mainzer Beobachter is verwaarloosbaar. Zeker, ik zou willen dat bij wat meer partijen inzonk dat het huidige eerstelijns-aanbod over de Oudheid schadelijk is zolang de tweede lijn ontbreekt. De wijze waarop de schrijvende pers, de universiteiten en (in mindere mate) de musea samenwerken om de oudheidkundige disciplines te trivialiseren, is even frustrerend als verontrustend. Maar een blog is niet de manier om daar verbetering in aan te brengen. Het is wel de plek om het te observeren en te becommentariëren.
Wat een blog wel is
En om dingen te vertellen die gewoon leuk zijn. Ik was gistermorgen op een opgraving waar ik een paar collega’s tegen het lijf liep die ik al te lang niet had gesproken. Je pikt wat nieuwtjes op die zich vroeg of laat wel vertalen in een blogje.
Later op de dag dronk ik koffie met Vincent Hunink, die me iets vertelde over een vertaalmoeilijkheid in een passage bij Suetonius. Daar zou ook een blogje in kunnen zitten, maar hij moet het eerst zelf maar publiceren. Daarna gingen mijn geliefde, een goede vriendin en ik naar de inaugurele rede van Lucinda Dirven (die van de kromedarissen). Ze had een leuk verhaal over rivaliteit en samenwerking in het laatantieke religieuze leven, waar ik zeker over zal bloggen zo gauw ik kan linken naar de PDF van haar tekst.
Op de receptie raakten we aan de praat met Piet Gerbrandy, die bezig is met de Orfische Argonautica, waar ik nog nooit van had gehoord. De Budé heb ik inmiddels besteld en daar ga ik ook nog eens over bloggen.
Wat ik maar zeggen wil: hoewel de Mainzer Beobachter slechts een babbelbox is, is er altijd wel iets aardigs om over te babbelen. Niet voor niets is het motto van deze blog dat er om elke hoek iets leuks ligt te wachten waar je je om kunt verbazen. Ik maak me geen zorgen: er komt nog een keer een 10.000e blogje.
Gefeliciteerd Jona!
Ik hoop de 10.000ste zeker te kunnen lezen!
Ontbijt en de blog beide belangrijk voor het begin van de dag 🙂
Henk
Gefeliciteerd! Hieperdepiep!
Sinds ik de M.B. ken, al toch een tijdje, is het inderdaad vast deel geworden.
Ik kijk uit naar het 10.000e, en alle daartussen.
Er moeten meer recepties zijn. En meer champagne.
Het was leuk je tegen het lijf te lopen.
De 5000e? De Romeinen zouden zeggen: MMMMM, da’s lekker. En op naar de 10000e, dat is helemaal MMMMMMMMMM. Bedankt voor de eerste 5000 in ieder geval, en zovast bedankt voor de volgende 5000…
“Het is dus maar een blog [..] wil niet zeggen dat ik een influencer zou zijn. ”
Ten eerste wil ik het woord ‘maar’ hier niet horen want je bent jezelf volgens mij nu te bescheiden aan het opstellen. Er zijn blogs en er zijn blogs, en er zijn er teveel in de categorie van ‘wat ga ik vandaag eten/dit wordt mede mogelijk gemaakt door’ en dergelijke onzin. Er zijn ook blogs die heel veel nut hebben, zoals de jouwe. Je hebt volkomen gelijk als je deze kronkels niet wenst te zien als wetenschappelijke publicaties, maar je schat ze ook te laag in als je meent dat ze geen wetenschappelijke waarde zouden hebben.
Dat brengt mij op mijn tweede punt – je bent een influencer. Misschien zie jij de betekenis van dat woord anders, maar je blogs zijn een venster op cultuur in de brede zin des woords, maar met name als het gaat om geschiedenis en archeologie, met de Oudheid voorop. Met een ‘venster’ bedoel ik dat je een zeer brede kijk geeft op allerhande onderwerpen, en (zeker in mijn geval) bij de lezer en diepe(re) interesse opwekt om de informatie te lezen en er meer over te weten te komen. En volgens mij is dat bij iedereen de definitie van en influencer.
Ga zo door!
En toch: het is maar een blog. Dat ik dat benadruk, heeft niet zoveel met bescheidenheid te maken. Mijn probleem is dat ik te vaak word aangesproken alsof ik een wetenschapper zou zijn. Het is blijkbaar te moeilijk voor sommige mensen om te begrijpen dat schrijven over wetenschap iets anders is dan wetenschap bedrijven, hoewel het onderscheid toch niet ingewikkelder is dan het verschil tussen sportverslaggever zijn en zelf sporten.
Of wat ook gebeurt: dat ik een gedachte heb, zoals iedereen die weleens heeft, en dat er dan een onderzoeker is die eist dat ik naar zijn of haar publicatie verwijs, omdat hij of zij die gedachte ook eens een keer heeft gehad. Soms kan ik – voordeel als je veel schrijft – aantonen dat ik die gedachte al eens eerder heb geopperd, maar ergerlijk blijft het wel dat zoveel onderzoekers zichzelf te origineel vinden en anderen te laag aanslaan.
Kortom: ik heb er last van dat mensen verkeerd kijken naar deze blog.
“toch niet ingewikkelder is dan het verschil tussen sportverslaggever zijn en zelf sporten.”
Ongelukkige vergelijking, gegeven de banaliteiten die Nederlandse sportverslaggevers debiteren over sport. In Vlaanderen lag dat iig 20+ jaren anders, maar in Nederland zijn het voor het overgrote deel ex-sporters die verstandige dingen zeggen en schrijven. Het onderscheid is niet zo groot als je suggereert.
Dat wil niet zeggen dat alle ex-sporters goede sportverslaggevers en -commentatoren zijn. Iemand moet Maarten Ducrot nodig duidelijk maken dat zes nieuwe metaforen per wieleruitzending er veel te veel zijn.
Bescheidenheid siert en houdt de druk af, maar ik zou je impact op het oudheidkundig inzicht en de interesse voor de oudheid niet onderschatten. Je vaste lezers zijn meestal zelf intellectuelen met een zekere invloedssfeer – van overdreven bescheidenheid heb ik geen last – dus er geldt zeker en vast een uitdijend effect.
Ik ben ooit bij jou terecht gekomen doordat je als een van de weinige experts het intellectueel debat wou aangaan met de denkbeelden en supporters van Delahaye. Dergelijke gevoeligheid voor wat er leeft bij liefhebbers c.q. querulanten en de verantwoordelijkheid die je neemt als expert om de fout georiënteerde interesse te herleiden naar “het rechte pad”, zonder daarbij te vervallen in hooghartigheid, is even zeldzaam als waardevol.
Sindsdien heb ik de bizarre paden van Delahaye al lang gelaten voor wat ze zijn (al ben ik nog altijd gevoelig voor het argument dat de Palts van Karel de Grote misschien toch elders heeft gelegen) en geniet ik wekelijks, soms dagelijks, van je spinsels.
De MB is als een adventskalender die het hele jaar door chocolaatjes oplevert. Ze smaken ook naar meer: ik duik niet zelden het internet of mijn boekenkast in omdat ik meer wil weten. ( Decius Mus zou bij Sentinum het voorbeeld van zijn gelijknamige vader hebben gevolgd. Mus Senior sneuvelde na devotio tijdens de slag bij het onbekende Veseris waar Rome een coalitie van Latijnen en Campaniërs versloeg. ).
Je bent zeker wel een influencer, en in tegenstelling tot veel anderen met deze titel, is er naast invloed ook inhoud. Doe zo voort, zegt de meester.
Gefeliciteerd Jona, maar ik moet vooral onszelf, de lezers/volgers, feliciteren.
Want je bent te bescheiden met ‘het is maar een blog’.
Ik steek er ontzettend veel van op en zal echt niet de enige zijn.
Ik kan er ook soms hartelijk om lachen, bijvoorbeeld met je observaties over het dagelijks leven in Amsterdam.
Wat ik daarom erg goed nieuws vind is dat je van plan bent er nog lang mee door te gaan.
Dank je wel Jona, voor al die fijne stukjes. Ze vormen ook een vaste waarde in mijn dagelijkse routine. Ik steek er heel veel van op; ze voeden de verwondering en ook de bewondering.
En om nog even op de foto terug te komen: Yes!!
Proficiat. Het lezen van je blog is dagelijkse routine geworden. Over de oudheid heb ik veel geleerd. Blij ook dat mijn geliefde boeken altijd geplaatst worden.
Absoluut deel van mijn dagelijkse routine.. moment van reflectie, vermaak, inspiratie, food4thought en soms kleine ergernis…..op naar 10K Jona!!
Jona,
Dank je voor zovele mooie stukjes door al die jaren!
Zoals voor zovele lezers van deze blog is het voor mij echt een vaste, dagelijkse waarde waar ik elke morgen naar uitkijk!
Als ik bij hoge uitzondering toch eens een paar dagen geen tijd heb, dan verheug ik me er achteraf altijd op een paar “Jonablogjes’ na mekaar te kunnen lezen!
Ik denk dat menig lezer van je blog door jouw toedoen bvb veel beter in staat is om het (dagelijkse) archeologische nieuws te schiften en het kaf van het koren te scheiden..
Of nog: die ons lezers een monkellachje bezorgt wanneer we in een dergelijk artikel lezen hoe de archeolo(o)g(e) zich geen raad weet met een (aantal) object(en) of wanneer de functie van een gebouw niet bekend is en men dan maar in arren moede de “Eerste Hoofdwet van de Archeologie” ten uitvoer brengt… 😉
Zoals je zegt dat Oudheidkunde een wetenschap is, geniet ik ook veel van de stukjes over de “filosofie van de geschiedenis” of de methode tout court: “hoe kunnen we iets kennen”, blogjes die inzicht verschaffen en die ik dan ook dankbaar savoureer!
Waarom al deze kleine pareltjes, en ik vergeet nog zoveel, ook zo graag gelezen worden is primordiaal ook door de taal…
Die is helder zoals communicatie hoort te zijn, in een mooi Nederlands*, dat evenwel niet is gespeend van rijkdom en variatie, wat ook een liefde voor de taal verraadt, die de lezer niet alleen maar laat genieten van kennis, maar dat deze ook nog eens wordt aangereikt in een mooie, exquise verpakking!
Maar wat vóór alles komt mijn inziens, dat moet wellicht de initiële verwondering zijn van de (ooit) kleine Jona die zich tot vandaag doorzet en zich manifesteert in elk stukje, dat voel je…
En van die begeestering mogen wij elke dag deelgenoot zijn, doe dus alstublieft op zijn minst nog eens datzelfde aantal!
*Ik denk dat zowel Nederlandstalige Belgen/Vlamingen als Nederlanders dit zullen beamen!
Gefeliciteerd!
Mijn ochtendroutine (ipad):
1. Nu.nl
2. MB-Jona
3. Mailbox
Soms zijn de stukjes voor mij te specialistisch en lees ik ze niet. Ik lees (dan) wel altijd de reacties. Ook deze zijn voor mij erg leerzaam en ze zijn van toegevoegde waarde op de blog. Een grote meerwaarde dus!
Jona en alle reageerders: hartelijk dank!
Beste Jona, gefeliciteerd en ik kijk uit naar de volgende 5.000. Elke dag een moment om naar uit te kijken.
En hoezo geen influencer? Hoe komen dan al die boeken de laatste jaren in mijn boekenkast?
Hartelijk gefeliciteerd Jona! Het lezen van de Mainzer Beobachter behoort inderdaad tot mijn (bijna) dagelijkse routine. Heel vaak geven je stukjes voor mij een nieuwe kijk op zaken, en geven iets om te overdenken, dat ik soms wel en soms niet deel, omdat mijn denken nog even tijd nodig heeft en er dan al weer een volgende dag met een nieuw stukje is. Ook de lezersreacties zijn vaak de moeite waard. Dus ik hoop nog heel veel afleveringen te lezen.
Tot mijn medelezers zeg ik: alleen de zon gaat voor niets op, voortzetting is dus ook afhankelijk van onze financiële bijdragen.
Ook van mij: van harte en op naar de 10 000.
Mijn ontbijt is niet compleet (zoals vanochtend) zonder een stukje om de MB.
Nog los van al het andere: iemand moet ons toch beschermen tegen de kleurenkladderaar.
😊
Kortom: raak in de roos! (Ik hoop dat dit de goeie emoji is, er zijn er zoveel…)
Van harte gefeliciteerd met deze mijlpaal en prestatie!
Gefeliciteerd Jona! Je blog doet minder aan het verspreiden van foute informatie dan vele anderen 😉 (dat was wel een compliment)
5000 blogjes?! Broeva! Haro!
5000 blogjes van Jona Lendering, hoe dat zo?
Wat kunt u nu verwachten
Van elke dag beobachten??
Welaan!
Een blik op het verleden
En soms ook op het heden
Verhalen kant-en-klaar:
Zo zit de wereld in elkaar!
Lenderings gevatte stukjes
Vertonen ook herhaalde nukjes
Maar daarom niet getreurd
Alles is echt waargebeurd
En mocht u dat ontkennen
En ook nog neer gaan pennen
Dan krijgt u een repliek
Over hermeneutiek
Waarvan de horizon
– hij kan u dat beloven –
Steeds verder wordt verschoven . . .
Dus – ga zo door!
Gefeliciteerd.
Deze blog verrijkt mijn leven.
Van harte hoor, ik lees je stukjes altijd met veel interesse!
Het beste komt nog.
Maar moet het nog beter?
1. Het reisverslag Iraq – adembenemend.
2. De dagelijkse stukjes over Domitianus – stimulerend.
3. Twittulen van de EOL jaardag – een klap op de vuurpijl!
Heb dank hiervoor.
Ook ik wil je van harte feliciteren met het bereiken van deze mijlpaal. Ik reageer weliswaar zelden, maar ik lees bijna alles, hoewel nooit bij mijn ontbijt, vaak pas na verloop van dagen. Ik behoor ook al jaren tot de geïnteresseerden die te weinig weten om iets zinvols te kunnen meedelen. Enfin, ik hoop nog lang te kunnen genieten van je blogs, waarvan ik, nu ik de 70 al weer een tijdje geleden gepasseerd ben, die over de ontwikkeling van jodendom naar christendom/de afsplitsing van het christendom van het jodendom het interessantst vind. Vroeger zou ik de geschiedenis van Egyptenaren en Babyloniërs e.d. het interessantst gevonden hebben. Waarschijnlijk is het ook wel logisch dat je interesses in de loop der jaren veranderen.
Beste Jona, van harte gefeliciteerd! En het is inderdaad niet zomaar een blog! Voor heel velen van je volgers (waaronder ik) is het een ijkpunt in de dagindeling. En de inhoud heeft vele vensters geöpend voor mij. Helaas kon ik de laatste twee jaren (ziekenhuis in, ziekenhuis uit) de blogs niet altijd op de dag van verschijnen lezen, maar ik haalde dat in door ze later te lezen. Ik leerde niet alleen veel van jou maar ook van de mensen die reageerden. Hopelijk kun en wil je hier nog lang mee doorgaan! Bedankt!
Ook voor mij is MB deel van de ochtendroutine. En ook ik doe er regelmatig nieuwe inzichten op. Dat het nog lang zo mag doorgaan!
Enorme waardering voor je inzet voor het vak waarover jij je zorgen maakt terwijl de “experts” het laten afweten
Harry ten Brink
Een geweldige prestatie. Lees de ‘blogjes’ altijd met veel plezier. Hoop dat er nog veel mogen volgen. Eye-openers.
Laat bij deze de reactiemogelijkheid maar een tijdje open 😏.
U ziet het, u schrijft deze blog niet voor niets! veel lezers en veel waardering.