O ja, die verdraaide eindejaarslijstjes, die nare blijken van journalistieke luiheid. Zeg eens eerlijk: wie van u heeft dit jaar de lijstjes van 2018 of 2017 of 2008 of 2007 bekeken? Niemand natuurlijk. Lijstjes vestigen alleen maar de aandacht op dingen die u allang weet. Wéér dezelfde boeken, wéér dezelfde films. Ik kan u heus wel een overzicht geven van meest-gelezen stukken op deze blog, maar u heeft die dus al gelezen.
Hierbij negentien artikelen die niet zo best worden bezocht. Zeg maar een dal-19. Hiermee leest u toch wat nieuws en verrijkt u uzelf wel.
Zoals ik wel vaker heb aangegeven, vind ik het vervelend dat je aan het einde van het jaar in de media die stomme lijstjes krijgt. De “beste boeken” betekent doorgaans vooral nóg meer aandacht voor boeken die al redelijk wat aandacht hebben gehad en dus minder aandacht voor boeken die ook nuttige inzichten zouden bevatten.
Andere lijstjes? De Top-2000 is elk jaar een wonder van stompzinnigheid. Een jaaroverzicht van het nieuws dan? Ik heb 2018 al meegemaakt en als ik een overzicht zoek, kan ik het online wel vinden. Van een serieus journalistiek medium verwacht ik dat het verslag doet van het nieuws, dat er in december evengoed is als in maart of september.
Nu wil ik ook geen zuurpruim zijn, dus dit jaar heb ik eens onderzocht of er niet toch iets tussen zat dat de moeite waard zou kunnen zijn. Ook om mijn aardige boekhandelaar een plezier te doen, die zich dit najaar uitslooft om te tonen dat de lijstjes zelden doubleren, zodat de door mij gevreesde versmalling van het culturele aanbod niet gaat tot het allersmalst. Ik heb dus alle lijstjes die ik in de kranten, in tijdschriften en online kon vinden bekeken om daarmee een nieuw lijstje te maken van wat ik mijns ondanks interessante lijstjes vond. U vindt het “metalijstje” na de break, al vermoed ik dat het de vaste lezers van deze blog, die mijn belangstelling inmiddels wel kennen, niet heel erg zal verbazen. Ik wens u verder een prachtige jaarwisseling en hoop dat u een even prachtig 2019 zult hebben.
In een discussie op Facebook over boeken die je ongelezen had gelaten of halverwege opzij had gelegd, vroeg iemand wat nou een boek was om deze zomer in één ruk uit te lezen. Iemand anders linkte naar de “vijf lekkere weglezers voor op vakantie” die Rob Wijnberg op De Correspondent had geplaatst.
Je moet gegeven paarden niet in de mond kijken en je moet dankbaar zijn voor goede raad die je zomaar krijgt aangeboden – ik schrijf dit zonder ironie – maar om een of andere reden stoorde Wijnbergs vijftal me. De boeken zullen vast onverbiddelijke page turners zijn, maar zomaar vijf titels opsommen is te gemakkelijk. Over boeken kun je veel interessanter schrijven, zoals Pieter Steinz toonde met zijn rubriek Lezen Etcetera.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.