O ja, die verdraaide eindejaarslijstjes, die nare blijken van journalistieke luiheid. Zeg eens eerlijk: wie van u heeft dit jaar de lijstjes van 2018 of 2017 of 2008 of 2007 bekeken? Niemand natuurlijk. Lijstjes vestigen alleen maar de aandacht op dingen die u allang weet. Wéér dezelfde boeken, wéér dezelfde films. Ik kan u heus wel een overzicht geven van meest-gelezen stukken op deze blog, maar u heeft die dus al gelezen.
Hierbij negentien artikelen die niet zo best worden bezocht. Zeg maar een dal-19. Hiermee leest u toch wat nieuws en verrijkt u uzelf wel.
- Manuscript met drakendoder (over Kadmos)
- Kwakgeschiedenis: de BBC
- Ideologie, vermomd als geschiedenis (over Lucretius)
- De schijf van Faistos
- Het vernieuwde Thermenmuseum
- Een middeleeuws Venndiagram
- De colossus van Nero
- Individu en proces (eigenlijk wel een belangrijk stukje dat zeker meer aandacht had verdiend)
- Romeinse kleding (filmpje)
- Schaarse data, diepe haat
- Huis van Hilde
- Het backfire-effect
- Sumerische falanx
- Byzantijnse krabbel 4: Zwaartekracht
- De Lange Muren van Athene
- Alexanders diadeem
- Continuïteit
- Cosmetica
- Grieks gedichtje
Egyptenaren hadden geen kohlpotloden. Ze hadden een soort zwarte pasta. In onze tijd is nog lang iets dergelijks te koop geweest van het merk Harriet Hubbard Ayer.
Ik mis in dit stukje : parfum. Even zo goed een interessante aflevering.
Xexes in Griekenland staat in mijn kast broederlijk naast Persian Fire, Alletwee interssante lectuur.
Gelukkig Nieuwjaar aan Jl en alle lezers!
Jona, uitstekend lijstje!
En inderdaad, al die maffe lijstjes heb overgeslagen; wat een ellende.
Hè, gelukkig nog iemand die een hekel aan die lijstjes heeft.
Deze lijst is veel interessanter. (Ben pas later in het jaar ingestapt hier)
Spetterend jaar wisseling.
14. De Sumerische falanx was geen falanx. Ik kan de naam voor de Sumerische lans zo snel niet vinden, maar de andere betekenis van die naam is “vaarboom”, hij werd met twee handen vastgehouden, en zoals je ziet steken er meer lansen naar voren dan er soldaten in het eerste gelid staan: het was een piek, geen stootspeer. De over de schouder gehangen schilden reikten van kin tot enkel, dus dat waren geen zware schilden van hout en brons, maar lichte, platte, waarschijnlijk rieten schilden, die de piekeniers tegen projectielen beschermden, maar te licht waren om een bronzen lanspunt tegen te houden. Het gevecht met de piek is vooral psychologisch. Het bijzondere van de Sumerische strijdwijze is vooral hoe “modern” die was: tactische specialisten (piekeniers, boogschutters, karren en wagens) die elkaar ondersteunden. Overigens, othismos in de zin van in je schild tegen de vijandelijke slagorde duwen kan alleen met het zware Griekse koepelvormige schild, een poging door reenactors om het na te doen met platte Keltische schilden moest snel worden afgebroken om ongelukken te voorkomen.
Bij 6 geeft Marco de Baar helder commentaar en biedt aan om wat huiswerk te maken. Weet je nog of hij dat heeft afgemaakt?