De dochter van twee vrienden werkt voor de UNHCR in het vluchtelingenkamp Dolo Ado in het grensgebied van Somalië en Ethiopië, dus in het gebied dat zo hard is getroffen door hongersnood. Via haar ouders kreeg ik dit briefje, dat voor zichzelf spreekt:

***

Beste allemaal,

Zoals jullie weten heb ik tien maanden gewerkt in Dolo Ado en momenteel speelt hier de grootste humanitaire ramp af van de afgelopen decennia. 2000 Somalische vluchtelingen arriveren per dag (en dit wordt alleen maar meer) in Ethiopia en Kenia, zwaar ondervoed. Vaak hebben ze al meerdere kinderen onderweg verloren aan de honger of hebben kinderen achter gelaten omdat ze te zwak zijn om de voet reis te maken naar Ethiopia en Kenia.

Ik weet dat er grote scepsis bestaat in Nederland aangaande het geven van geld. Argumenten als “het is niet structureel” en “er blijft te veel geld aan de strijkstok hangen” worden maar al te vaak gebruikt. Inderdaad, structurele hulp moet beter worden geïmplementeerd, maar betekent het feit dat deze er nog niet is, dat we de mensen laten dood gaan van de honger?!! UNHCR en andere humanitaire organisaties hebben niet genoeg geld  om deze mensen een tent, eten en water te geven. Dit betekent dat de al uitgehongerde kinderen rivierwater moeten drinken en dan overlijden aan infecties en diaree.

Ik vind dit onacceptabel en daarom doe ik een oproep om alsjeblieft geld over te maken aan giro 555, zodat het jongetje in deze foto  het misschien redt en ooit terug kan keren naar Somalië.

Hartelijk bedankt,

Mijke

***

Ik adviseer u verder dit artikel van Ralf Bodelier te lezen, dit artikel van een arts in Dolo Ado, of eventueel mijn krabbel over het feit dat deze catastrofe te vermijden was geweest.