Zo ben je zo gezond als een vis, zo sta je rillend van de koorts en bijtend van de pijn bij de spoedeisende hulp. Gelukkig zijn er antibiotica. Zo voel je je hondsberoerd, zo steek je alweer een stuk beter in je vel, en vraag je je vooral af wat je moet doen om je niet te vervelen. Zó interessant is de leesmap in de wachtkamer immers ook niet, al had ik de Metro-horoscoop van de dag waarop ik me bij het ziekenhuis meldde, niet willen missen: ik was die dag fysiek en mentaal in topvorm.
Om de verveling te verdrijven, heb ik de korte lezing uitgeschreven die ik, mede namens mijn co-auteur Arjen Bosman, hield bij de presentatie van ons boek Edge of Empire. Dat boek bestaat nu in twee talen en in drie versies, verschenen in 2000, 2010 en 2012. Dan kun je gaan kijken hoe het werk van de popularisator in twaalf jaar is veranderd.
Wat ik daarover vertel is bekend aan iedere wetenschapsjournalist en zal ook de reguliere lezers van deze kleine blog niet heel erg verbazen. Maar de meeste mensen op de Romeinenmeeting, waar het boek ten doop werd gehouden, zijn geen wetenschapsjournalisten, dus het kon geen kwaad ook hun eens te vertellen waardoor er meer doelgroepen zijn en welke gevolgen dat heeft als je probeert iets over het verre verleden te vertellen.
Bedankt voor deze heldere lezing, met veel plezier en interesse gelezen!