Zomaar, een detail van een oud-Egyptisch reliëf. Voor de liefhebber: het dateert uit de tijd van de zesde dynastie: de nabloei van het Oude Rijk ofwel de late vierentwintigste tot de vroege tweeëntwintigste eeuw v.Chr. Het is te zien in de Vaticaanse Musea in Rome. Dat zal vermoedelijk betekenen dat het kunstwerkje ooit is opgegraven in Midden-Italië.
Ik denk niet dat er een diepere betekenis zit achter deze afbeelding: de Egyptische kunstenaar heeft gewoon een kat willen afbeelden die op het punt stond een paar hulpeloze kuikens te verschalken. Een rijke Romein heeft het twee-en-half millennium later in Egypte gezien, vond het mooi en heeft het meegenomen naar zijn huis in de buurt van Rome. Archeologen hebben het daar later opgegraven en vonden het op hun beurt weer mooi genoeg om in een museum te tonen. En ik vind het tot slot weer mooi genoeg om het aan u te tonen.
[Dit was de zesenvijftigste aflevering in mijn reeks museumstukken; een overzicht is hier.]
Je vraagt je af of die Romein het heeft gejat of dat toen al de lokale bewoners hun erfgoed letterlijk op de markt brachten.
Ik vind die kat er niet erg “kattig” uitzien. Is dat oud-Egyptische esthetiek, of verschilden die katten uiterlijk inderdaad van de hedendaagse exemplaren? Kan je daar iets zinnigs over zeggen bijvoorbeeld aan de hand van gemummificeerde exemplaren?
Nee, dat weet ik niet. Ik had dezelfde gedachte: de oren, de lange staart…
Prachtig ding. Die kuikens lijken ook niet erg kuikenig, maar dat ligt inderdaad aan de vrijheid van de kunstenaar, me dunkt. Afgezien dat er manieren waren waarop dingen en zo hoorden te worden afgebeeld in die tijd.
Ik vind die kat er prima uit zien hoor. Echt zo’n mediterraan typje.
https://www.flickr.com/photos/40625666@N00/7624557702/in/pool-1113596@N22