De tekst van After the Goldrush van Neil Young is berucht onbegrijpelijk. Niet dat dat erg is: Young plaatst beelden bij elkaar die hem troffen als poëtisch. Ongeveer zoals John Lennon deed in I am the Walrus. Er valt hooguit te zeggen dat de drie coupletten van After the Goldrush een volgorde van verleden, heden, toekomst hebben; verder ontbreekt elke opbouw, betekenis of boodschap. Sterker nog, de tekst is evident onzinnig.
I was lying in a burned out basement
with the full moon in my eyes.
I was hoping for replacement
When the sun burst through the sky.
Je kunt niet kijken naar én het licht van de volle maan én dat van de zon.
U mag me na deze constatering vergelijken met Batavus Droogstoppel (“verzen lokken de jeugd tot onwaarheid”) maar ik heb dit mooie melancholieke liedje ongeveer zesentwintig miljoen vierhonderdtweeëndertigduizend tweehonderdveertig keer geneuried zonder dat het me is opgevallen. De hamvraag is waarom me dit keer wél opviel dat dit astronomisch onmogelijk is.
Hi Jona, je veronderstelt synchroniciteit tussen de eerste twee regels van dit couplet en de laatste twee regels. Volgens mij hoeft dat niet, de poëet kan tussen het aanschouwen van de volle maan en de zonsopkomst even weggedut zijn? Hetgeen het astronomische probleem oplost.
Eens met Klaas, onder invloed van uiteenlopende middelen of bijvoorbeeld extreme vermoeidheid kan een verwrongen tijdsbesef bij de dichter best zorgen voor een zon die met een volle maan van plaats wisselt. Nog afgezien van het feit dat manen en zonnen doorgaans niet in kelders te zien zijn 🙂
Goh, zou meneer Young het dan toch overdrachtelijk bedoeld hebben?
Dat komt, denk ik, Jona, door die zonsverduistering van eergisteren. Toen is weer even helder bij je geworden hoe het zit met zon, maan en aarde.
“Je kunt niet kijken naar én het licht van de volle maan én dat van de zon.”
Ja hoor, dat kan wel. Misschien niet vanaf een plek op de Aarde, maar Young zat daar ver vandaan toen hij dit nummer schreef:
“I just wrote it. It just depends on what I was taking at the time. I guess every verse has something different I’d taken.”
Young is Amerikaan. Dat volk beschikt over een relatief hoog aantal zich relatief hoog overschattende zonen en dochters, dat zich doorgaans op relatief hoog volume hogelijk irritant manifesteert. Ik zou hen vooral niet serieus nemen en negeren waar mogelijk.