Wat bracht me afgelopen zondag naar het Zeeuwse Veere? De rottige waarheid is dat ik niet goed gezond ben, snel moe word en de laatste jaren heb geworsteld met overgewicht, verstoorde slaap (het eigenlijke probleem), een TIA en veel, veel meer stress dan gezond is. Ik zal in het midden laten of mijn frustratie over de stiltecoupé – de running gag van deze kleine blog – daarvan oorzaak of gevolg is. Er is zicht op een behandeling maar ik moet eerst afvallen en daarom fiets ik kilometer na kilometer. Ik weet dat er efficiëntere manieren zijn om gewicht te verliezen, maar ik voel me er prettig bij om met het spreekwoordelijke “verstand op nul en blik op oneindig” wat te toeren.
Zo ben ik zondag van Rittenburg Middelburg naar Delft gereden. Een mooie rit door een vriendelijk landschap, prima te doen met de wind in de rug, dus buitengewoon stressverlagend. Veere, ofschoon tjokvol toeristen, was precies het soort kleine omrit dat zo’n tocht sjeu geeft. Het is echter ook een plek die mijn onlangs overleden vader na aan het hart lag. Hij heeft een foto gemaakt van de raadhuistoren die u hierboven ziet. Die foto hing jarenlang op zijn werkkamer en misschien hangt ’ie er nog altijd. De foto was zo vanzelfsprekend dat hij mij niet meer opvalt.
Hij kende er ook een verhaal over, geschreven door Bertus Aafjes en opgenomen in In de Nederlanden zingt de tijd. Ik weet vrij zeker dat mijn vader het boek meteen na verschijning in 1976 heeft gelezen, zoals hij alles las, want bij een vakantie in Zeeland las hij het voor. Ik sluit niet uit dat hij ons meenam naar Veere omdat hij de toren eens wilde zien waarop Aafjes hem had geattendeerd.
Buiten, in de grijze dag, lijkt de hemel laag, benauwend laag. Maar in die hemel schiet een torentje omhoog, zo betoverend dat het ons oog telkens weer tot zich getrokken heeft. Het is een minaret, maar dan een puur Nederlandse minaret. Het is het sierlijkste torentje dat ik ooit in Nederland zag.
De man, die dit torentje aan Veere’s prachtige stadhuis bouwde, was niet alleen een kunstenaar, hij was een visionair. Men zei hem: Bouw een toren! En hij deed het. Maar hij vond alle torens, die hij op deze aarde aanschouwd had, te lomp en te zwaar. Toen sloeg hij zijn handen voor zijn ogen en dacht na. En ineens zag hij iets wat hem diep getroffen had als kind. Hij zag weer de handboogschutterij uit zijn knapenjaren op het stadsplein staan en hoe de meesterschutter de boog greep om zijn meesterschot in de hemel te lossen. Hij zag hoe de meester de boog spande, spande en spande, hoe iedereen in de rondte stil werd, denkend dat de pees nu breken moest. Dat zag hij in zijn verbeelding en zie, op de in zijn herinnering tot het uiterste gespannen pees stond niet de pijl, maar de toren van Veere.
Niemand van de toeschouwers vond de pijl van het meesterschot ooit weer. Verloor hij zich voorgoed in de hemel? Neen, hij staat op het stadhuis van Veere, op het punt zich voorgoed in de hemel te verliezen.
Fietsen en afvallen doet wonderen. Middelburg-Delft is niet mis!
Het stadhuis in Veere heb ik meermalen gezien maar het torentje heb ik nu pas goed bekeken.
Wat een leuk verhaal bij de toren. Ik ken Veere vooral van de zomers: op vakantie in Kamperland (aan de overkant van het water), en vanuit daar op de fiets naar bakker Bliek voor een bolus, dan naar oma’s snoepwinkeltje voor het gedicht bij de ingang, en ten slotte langs alle grote jachten in het haventje. En de velden die je tegenkomt terwijl je fietst doen me altijd denken aan de landtegels van Kolonisten van Catan.
Het is wellicht niet de bedoeling dat we van dit artikel een online doorlichting maken van de psyche Lenderings, maar een man is nu éénmaal Pavloviaans geroepen tot het leveren van advies bij het lezen van problemen.
Bij stress zijn er altijd oorzaken en prikkels. Soms zijn de prikkels zelf een oorzaak, als er werkelijk sprake is van overstimulans (in mijn geval was het verhuizen naar een huis langs een drukke weg alvast dermate overprikkelend dat het een oorzaak kan worden genoemd). Meestal zorgen de prikkels voor stress omdat er al veel energie gaat naar het bedwingen van het dagelijks leven, de existentie, een onverwerkt verlies …
Ik denk dat overvolle treinen en gebrek aan respect in de stiltecoupé, hoewel hinderlijk en ergerlijk, niet frequent genoeg voorkomen om een echte oorzaak te kunnen zijn van stress. Het tegen beter weten in hoog houden van een blog over de oudheid, omdat de universitas vertikt het publiek te geven waar het recht op heeft, het verlies van een vader, de voortschrijdende leeftijd en de signs of the times daarentegen …
Ik fiets ook veel en graag en het doet deugd. Succes!
Houd goede moed, beste Jona. Ik bewonderde je energie al sinds ik je leerde kennen en dat die nog ‘over’ is naast de stressdrain is verbazend. Veel mooi fietsweer gewenst!
Nog even en je bent en mamil (middle aged man in lyca)!
Wees zuinig op je huis Jona. Je geest kan niet zonder en niets is belangrijker dan dat eerste. Het belangrijkste heb je inmiddels gedaan.
Ah, Veere. De ’tourist trap’ met de mooie zijstraatjes. Op de een of andere manier wemelt het er van de stokrozen, bijzonder aardig, maar onverklaarbaar volgens de lokale bewoners. Laatst ook op de fiets daar, maar vanuit Vrouwenpolder, slechts een kwartiertje.
Mooi verhaal Jona, ook wat je beschijft over je vader en zijn voorliefde voor dat torentje. Veere heb ik zelf eveneens goede herinneringen aan, kwam er elk jaar op vakantie in Zeeland vroeger. Sterkte met je gezondheid! Ik hoop dat de behandeling je gaat helpen.
Overgewicht, TIA en stress bij een net-vijftiger, dan is een kritische blik op het dagelijks voedingspatroon wel aan te bevelen. Fietsen kan geen kwaad, wandelen doet echt goed. Gezonder eten is nog beter.
Mijn tip: dr. Remko Kuipers, wetenschappelijk onderzoeker, studies arts en apotheker, nu in opleiding tot cardioloog. Hij promoveerde hij in 2012 in de evolutionaire geneeskunde op het onderwerp voeding.
Hij schreef na uitgebreid onderzoek onder Afrikaanse en andere primitief en afgezonderd levende groepen mensen “Het Oerdieet”. Dit theoretisch en praktisch boek behandelt de samenstelling van onze huidige voeding en de verschillen met onze oorspronkelijke, paleolithische voeding.
Sterkte met het terugkrijgen van een gezond lichaam.
Bemoedigende groet,
Hoewel ik nog nooit in Veere ben geweest, staat het plaatsje bij mij op de kaart omdat het de locatie is waar “Pioniers der vrijheid” van Hendrik Willem van Loon zich afspeelt. Het boek kan ongetwijfeld de toets van jouw kritiek niet doorstaan (een soort Tom Holland van de vroege 20e eeuw?) maar heeft bij mij lang geleden nieuwsgierigheid gewekt naar personen en gebeurtenissen uit het verleden. Misschien moet ik toch eens naar Veere…
Overigens, Middelburg – Delft via Veere is een dikke 100 km: respect!
Als slaaptekort de kern van het probleem is, helpt dan een slaappil niet ? Of een fles wijn ? Of een boek van de door jou zo bewonderde Fik M ?
Af en toe goed slapen doet werkelijk wonderen. Succes!