Dingen waar je langs zou kunnen komen als je deze dagen niet binnenshuis moest blijven maar de vrijheid had een fietstochtje te maken: het Oude Kerkhof van Roermond, officieel de Begraafplaats Nabij de Kapel in ’t Zand. Waar het bovenstaande beroemde grafmonument is te zien.
Het bijbehorende verhaal is zo beroemd dat het matennaaierij zou zijn het u niet nog eens te vertellen: jonkvrouw J.C.P.H. van Aefferden (1820-1888) was getrouwd met kolonel J.W.C. van Gorkum (1809-1880). Weinigen zullen het echtpaar zijn geluk hebben misgund maar zij was rooms-katholiek en hij was protestant, en dat was bij de uitvaart toch wel wat problematisch, omdat de begraafplaats was geordend naar religieuze overtuiging: Nederlands-Hervormd, Rooms-Katholiek, Joods. (Zelfmoordenaars, ongeïdentificeerde drenkelingen en mensen zonder religie lagen op nog een vierde deel.)
Het monument, dat wel duidelijk maakt wat de overledenen dachten van religieuze verdeeldheid, is maar één van de mooie graven op het Oude Kerkhof. Een mooie plek om even langs te gaan als u in de buurt bent.
Ah, het verhaal is niet zomaar beroemd, het is wereldberoemd.
https://www.cracked.com/blog/5-true-stories-behind-iconic-pictures-badass-women/
Numero 2.
Met Mevrouw in de heldinnenrol.
Ik ben opgehouden met lezen toen ik zag dat moffenmeiden nummer 4 in het lijstje waren. Het is natuurlijk nogal laf om je na de bevrijding te wreken op mensen die zich niet kunnen verdedigen, maar dat maakt de moffenmeiden nog niet tot “badass women”. Wie dat artikel geschreven heeft, heeft vast nog nooit van Miep Gies of Hannie Schaft gehoord. En dat vlak voor Bevrijdingsdag. Bah.
https://www.cracked.com/article_19620_the-9-most-badass-last-words-ever-uttered-part-2.html
Numero 6.
“In 1880 stierf de officier die zich niet ringeloren, na bijna veertig jaar met zijn beminde geleefd te hebben. (-) De originele handjes die iets frivools hadden, zijn kapotgevroren (niet vernield dus, zoals ten onrechte vaak gedacht wordt) en vervangen door een strakker, mijn inziens minder mooi paar.” (mijn boek: Dodenakkers, 1995, pag. 100)
Ik kende dit niet, maar vind het ontroerend. Als Peter De Rijcker nog af en toe meeleest: ik heb het graf van uw broer gevonden. Heel bijzonder en ook gewoon mooi, zeker als de avondzon er een schaduwspel van maakt.