Ik pendel tussen twee Amsterdamse stadsdelen: Oud-West en Buitenveldert. Het laatste is een wijk vol expats, die er voor veel geld een gemeubileerd huis huren, daar een paar maanden verblijven en weer vertrekken. De fiets die ze ooit optimistisch aanschaften, laten ze achter in het rek. De rekken staan hier dus vol verweesde fietsen. Omdat vuilnis hier sowieso te weinig wordt opgehaald, ziet het er vaak verloederd uit.
Als je de gemeente erop attendeert dat ze de metalen krengen weg moet halen omdat gewone fietsers hun vervoermiddel slecht kunnen stallen, gebeurt er niets. Je stuurt een tweede melding, met extra foto’s, en vraagt of ze, zoals in Oud-West, stickers willen plakken met een waarschuwing dat de achtergelaten fietsen over drie weken zullen worden weggehaald. Er gebeurt opnieuw niets. Je mailt voor de derde keer en verneemt dat de gemeente de komende maanden iets wil gaan ondernemen, maar alleen iets kan doen
mits het wrakken zijn, anders kunnen we er helaas niks mee. Dit houdt in, dat een fiets minimaal 3 gebreken moet hebben voordat wij hem mogen verwijderen.
Vuilnis? Zoek het zelf maar uit
Tja, alle banden zijn allang leeggelopen, van de ene fiets is het zadel weg, van het ander is het stuur verbogen, er zijn bellen geroofd, de spinrag ligt erover, maar geen enkele fiets heeft al drie gebreken. “Je moet met groot materieel de achtergelaten fietsen wat extra beschadigen om je eigen fiets beschermd te krijgen,” concludeerde een van de buren. We moeten het, als burgers van Amsterdam, zelf maar uitzoeken. Dat leidt tot creatieve oplossingen, zoals stallen in de keldergangen (brandgevaarlijk).
Nou begrijp ik best dat we leven in een tijd van corona, waarin de gemeentelijke diensten niet zo goed functioneren als ze zouden willen. Maar zoiets kun je gewoon zeggen. Dan heb ik er meteen begrip voor. En ik begrijp ook dat je een criterium wil hebben voordat je privébezit uit de openbare ruimte verwijdert, maar “drie gebreken” is het verkeerde criterium. Het betekent namelijk dat je de feitelijke overlast, dat reguliere bewoners hun fiets slecht kwijt kunnen, laat voortbestaan. Als Verelendung het bijeffect is van je criterium, klopt het criterium niet. Zoiets moet en kun je als gemeente verbeteren.
Het is beleid
Ik vrees echter dat het probleem dieper zit en dat deze aflevering van “Bij ons in het dorp” wat serieuzer is dan anders. Zie de foto hierboven. Ik verwacht van een gemeente dat ze vuilnis voldoende frequent ophaalt en voldoende vuilcontainers plaatst. Ik verwacht ook dat een melding serieus wordt genomen. Wat ik niet verwacht, en ook onacceptabel vind, is dat de gemeente een taak waar zij verantwoordelijk voor is, maakt tot probleem van de burger. We hebben gemeentelijke diensten om vuilnis op te halen. Die zijn professioneler dan burgers ooit kunnen zijn.
En nogmaals: ik begrijp best dat het in coronatijden allemaal zo makkelijk niet gaat. Maar zeg dat gewoon. Daar heeft iedereen begrip voor. En elke bewoner van Amsterdam wil ook wel wat extra doen. Mijn beste herinnering uit het afgelopen jaar is het coronahulpnetwerk uit Oud-West dat meer vrijwilligers kreeg dan er klussen waren. We willen onze verantwoordelijkheid heus wel nemen.
Maar lieve gemeente Amsterdam: speel gewoon open kaart. Niemand zal het erg vinden als je zegt “door de corona kunnen we tijdelijk ons werk niet optimaal doen”. Prima, ik wacht wel wat langer tot ik mijn fiets normaal kan stallen en zal niet mopperen over het vuilnis naast de overvolle containers. Maar kom niet aan met een lollige eenogige breedbekkikker die zegt dat het “logisch toch?” is. Logisch is het namelijk niet als de gemeente haar verantwoordelijkheden afschuift.
Dat niet alleen, met zo’n kinderachtig plaatje neem je als gemeente je inwoners niet serieus. Ik snap trouwens niet waarom corona van invloed zou zijn op het ophalen van vuilnis.
We proberen mensen thuis te houden. Ook de gemeentelijke buitendiensten werken wat minder buiten.
‘Neem je afval mee naar huis’: wat een ambtelijk wensdenken, dat doet toch bijna niemand. Ik trouwens wel want ik ben in mijn jeugd grondig gedrild op dit gebied.
Tja, wat moet je met zo’n bord bord. Ik vraag me overigens af of het inderdaad aan corona ligt of dat de gemeente hier structureel een verantwoordelijkheid over de schutting gooit. Het bedrijf dat de borden maakt zal er blij mee zijn.
Als je in het Beverwijkse een fiets te lang ergens laat staan zit er na een paar dagen een plakker op dat hij als wrak wordt beschouwd en verwijderd gaat worden. Als hij er daarna nog een paar dagen staat is ie weg.
Dat heet burgerschap. Als de vuilniswagen net geweest is kun je de zooi op straat dumpen en dan schelden op de overheid omdat het blijft liggen. Of je denkt na en je neemt het weer mee. Er zijn ook nog afvalscheidingsstations waar je afval kunt brengen.
Goed van jou dat je dat wel doet, goed opgevoed idd. Maar inderdaad, dat doet bijna niemand.
In Japan heb je treinstations ( bv in Tokio) zonder enige vuilnisbak. Je neemt je afval maar mee naar huis. Er gaan een paar honderdduizend mensen per dag door zo’n station, en er ligt helemaal niets op de grond. Dus het kan wel.
Martin van Staveren: Precies! In Japan heb je nergens vuilnisbakken, behalve bij de alomtegenwoordige frisdrank-, kofie- en theeautomaten. Sigarettenpeuken zie je niet omdat er op straat niet wordt gerookt. In Singapore krijg je een boete als je iets op straat gooit, wat dan ook.
Behalve gehoorzame Japanners nemen ook andere groepen zoals kampeerders die in het wild kamperen en ongetwijfeld vele anderen, hun afval mee, altijd veel minder dan het oorspronkelijke volume en gewicht, gemakkelijk zat. In Groenland neem je je wc papier en poep ook mee. De meenemen van hondenpoep is in Nederland in vrij korte tijd gebruikelijk geworden.
Dat Amsterdamse bord is niet goed, de goede tekst is: neem je afval mee naar huis, logisch toch? Er verschijnen hier en daar borden in die geest, die moeten overal komen.
Saskia Sluiter geeft het aan: het hoort bij de opvoeding (en drillen is echt niet nodig). Het duurt even maar door opvoeding en voorlichting zullen mijn kleinkinderen leven in een schoner land. Weg met de teringzooi! Wensdenken helpt!
Daar zeg je wat: ik was bijna vergeten dat er op het grote busstation in Wenen geen propje te bekennen valt. Geen zwerfafval, geen junks, louter properheid. Als Nederlander vraag je je af: waar laten ze de rotzooi en de junks? Want beide zijn er, daar ben ik van overtuigd.
U hoeft niet verder te kijken dan de perrons van station Schiphol-Airport. In mijn ogen altijd schoon. Het kan dus wel in Nederland.
Wordt schoon gehouden, want visitekaartje.
Soms kan een gemeente ook niet volgen. Veel mensen (ook jongeren) hebben de voorbije maanden de parken in de buurt herontdekt. Daar spreken ze af met flessen sterke drank en genoeg cara pils (populair want goedkoop, cultstatus bij jongeren) voor een voetbalploeg. Dan bestellen ze pizza en dat blijft allemaal achter rond de vuilbakken of in een hoekje van het park. Die vuilbakken zijn nooit voorzien op dit soort feesten.
“Nou begrijp ik best dat we leven in een tijd van corona, waarin de gemeentelijke diensten niet zo goed functioneren als ze zouden willen. ”
Nee dat is het probleem niet, volgens mij dan.
Er is een continue tekort aan mensen en geld om al dit onderhoud uit te voeren, en projecten zijn er altijd.
Dat is deels omdat de overheid het beschikbare geld niet altijd goed uitgeeft (mea culpa).
Dat is deels omdat de burgers van een grote plaats (zeker ook in jullie dorp) denken dat je alles op straat kunt gooien ‘omdat de gemeente het op moet ruimen’.
Maar het is ook deels zo omdat de burgers in dit land eisen dat er zo weinig mogelijk ambtenaren zijn die voor een laag salaris moeten werken. Noem mij een partij die niet met dat deuntje meeblaast.
Ik vind het wel aandoenlijk dat je als burger een brief schrijft en (zeker bij jou in je dorp) echt verwacht dat er na die ene brief ook iets gebeurt. 😉
Ik betaal graag voldoende belasting om de collectieve sector te laten functioneren. De post bijvoorbeeld. Het openbaar vervoer. De stroomvoorziening.
Dan zal je er ook aan moeten geloven om meer belasting te gaan betalen zodat openbare werken gaat functioneren naar jouw behoefte. Want op dit moment is de verwachting groter dan de uitvoering.
De post, (het grootste deel van) openbaar vervoer en stroomvoorziening zijn geen collectieve sector.