Zoals ik al eens beschreef, is de postbezorging in mijn buurt naatje. Nee, dat zeg ik niet goed. Was ze maar naatje! Was de postbezorging maar zoals in de tijd toen het bouwvallige Nationale Monument, “Naatje” in de Amsterdamse volksmond, nog stond tegenover het Paleis op de Dam. Honderd jaar geleden werden brieven namelijk wél bezorgd. In onze verlichte tijd komt post naar mijn woonadres echter nooit aan, terwijl de post die ik dan weer wel ontvang, niet zelden is bestemd voor iemand anders.
Eens in de week verwerk ik de onjuist bezorgde post. Eén vast adres is dat van mijn oude buurvrouw, die nu in een verpleeghuis woont. Háár post wordt tenminste bezorgd op ongeveer het juiste adres, al is het enkele jaren verouderd. Dan is er nog de post voor volkomen onbekenden, die ik, als ik toch bezig ben, met een inmiddels daarvoor gemaakte stempel (“retour afzender, geadresseerde onbekend, pas a.u.b. uw administratie aan”) naar de brievenbus breng.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.