F5 | Murad IV versus Fakhr-ad-Din

Fakhr-ad-Din Ma’n

[Laatste blogje in een vijfdelige reeks over Fakhr-ad-Din Ma’n (1572-1635), de Druzische krijgsheer die een tijd woonde in Italië en de Levant zou hebben kunnen moderniseren. Het eerste blogje was hier.]

Sultan Murad IV

De bloei van het rijk van Fakhr-ad-Din was mogelijk doordat het Ottomaanse Rijk bezig was met oorlog tegen de Perzen en Russen. Bovendien waren de sultans niet bijster competent, terwijl grootviziers en andere bestuurders elkaar zo snel afwisselden dat zelden sprake was van consistent beleid. In 1623 trad echter een sultan aan die uit ander hout was gesneden: Murad IV. Hij stuurde al snel een vloot om de al te autonome emir tot de orde te roepen, maar Fakhr-ad-Din zorgde dat hij ergens in het binnenland verbleef en tipte de admiraal dat er christelijke piraten in de buurt waren. De admiraal ging er achteraan, zijn ondergang tegemoet. Fakhr-ad-Din had namelijk ook de piraten gewaarschuwd en die onthaalden de Ottomaanse vloot met dodelijke efficiëntie.

Lees verder “F5 | Murad IV versus Fakhr-ad-Din”

Beiroet

Beiroet, Omari-moskee

Steden waar ik graag terugkom: Antwerpen, Berlijn, Istanbul, Mainz, Palermo, Rotterdam, Shiraz, Thessaloniki en vooral – hiermee behoorde het lijstje te beginnen – Beiroet. Vraag me niet wat deze steden verbindt, behalve dan dat het steden zijn en dat ze iets kosmopolitisch over zich hebben. Vraag me ook niet wat Beiroet in dit gezelschap zo uitzonderlijk maakt, want veel verder dan een cliché over “oost ontmoet west” kom ik niet.

Hoe dat ook zij, ik lees graag boeken over de Libanese hoofdstad en was blij toen ik onlangs A Beirut Anthology. Travel Writing through the Centuries (2015) in handen kreeg. Reisverhalen zijn altijd leuk, Beiroet is dat ook en samensteller Ted Gorton had al ervaring opgedaan met een goede biografie van de Druzenleider Fakhr al-Din ibn Maan, dus dit moest de moeite waard zijn. Helaas is dat niet het geval.

Lees verder “Beiroet”