Rome (2)

Waar ter wereld kun je fietsen huren en op een mooie, zonnige voorjaarsdag rijden over drieëntwintig eeuwen oud plaveisel, genietend van een prachtig uitzicht, rustend in een restaurantje met lekkere salades en een hartelijke bediening, en genietend van schitterende ruïnes? In Rome natuurlijk, langs de Via Appia. En aangezien ik de gemaakte foto’s kan verkopen, mag ik zo’n heerlijke dag nog “werk” noemen ook.

Lees verder “Rome (2)”

Rome (1)

Dertig jaar geleden kwam ik voor het eerst in Rome. Ik ben er vaak terug geweest, soms twee keer per jaar. Er is een tijd geweest waarin ik zou hebben gezegd dat ik een liefdesrelatie had met de stad. Het woord ‘Romofiel’ is snel verzonnen. Later ga je ook de schaduwkanten van de stad zien en wordt je mening genuanceerder, maar vermoedelijk hoort ook zo’n bijstelling bij een liefdesrelatie.

Je ontdekt met welke trein de bedelaars ’s morgens naar de stad komen (het zijn inderdaad oplichters). Je herkent dat sommige ruïnes echt verwaarloosd zijn (de toren van de Maria Maggiore lijkt op instorten te staan). Je begrijpt waarom de TV-afstandsbediening een Italiaanse uitvinding is (geen enkele zender valt langer dan twee minuten te verdragen). Je schrikt van het soms onversneden racisme ten opzichte van Oost-Europeanen (de vorige paus uitgezonderd). Je gaat je storen aan het onvermogen een normaal trottoir aan te leggen, wat in het historische centrum des te ergerlijker is omdat het grote aantal slenterende toeristen elke normale verplaatsing onmogelijk maakt. Een verbod op kinderwagens zou een goed idee zijn, trouwens.

Lees verder “Rome (1)”