In de negentiende eeuw werd Perzië geregeerd door koningen van de Qajardynastie. Men noemt ze vaak zwak, en vergeleken met de eerdere Safavidenheersers of de negentiende-eeuwse Europese mogendheden valt daarvoor zeker wat te zeggen. Van de andere kant: de Qajarkoningen wisten te verhinderen dat Perzië een kolonie werd van Rusland of Groot-Britannië, hoewel de twee landen buitengewoon geïnteresseerd waren in annexatie en het olierijke land ook daadwerkelijk zouden bezetten in de twintigste eeuw. Tweemaal zelfs.
De Qajars zagen, net als de Romanovs in Rusland en de Ottomanen in Turkije, de noodzaak in van aanpassingen aan de westerse overmacht, en net als hun collega-vorsten slaagden ze maar ten dele. Zo bezien waren de Qajars niet uitzonderlijk incompetent of corrupt, of uitzonderlijk bekwaam of verheven.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.