De Libanese burgeroorlogen (12)

Commentaar op de Taif-akkoorden
Commentaar op de Taif-akkoorden

[Dit is het twaalfde deel van een serie van dertien artikelen. In het vorige artikel beschreef ik hoe Libanon steeds verder weggleed in talloze kleine oorlogen, en van 1988 zelfs twee regeringen had. Het eerste deel is hier.]

De partijen begonnen echter uitgeput te raken en kwamen in september 1989, dankzij bemiddeling van onder andere Saoedi-Arabië, een staakt-het-vuren overeen. Een van de redenen waarom dit een succes kon zijn, was de dood van Khomeiny, die nogal wat onzekerheid veroorzaakte. Onzekerheid kwam ook voort uit de instorting van het Sovjet-imperium in oostelijke Europa. Syrië stond tijdelijk vrij zwak en wilde rust in Libanon, terwijl de andere strijdende partijen begrepen dat Israël en de Verenigde Staten wel eens de nieuwe zetbaas konden worden.

Terwijl men zich voorbereidde op allianties met deze partijen, werd de wapenstilstand nageleefd en kon in oktober 1989 in Taif (in Saoedi-Arabië) een Overeenkomst van Nationale Verzoening worden ondertekend. De hoofdlijn is dat de oude verhouding van 6:5 parlementariërs werd vervangen door 1:1, dat de sji’ieten ondervertegenwoordigd blijven en dat de macht van de christelijke president werd verkleind ten gunste van de soennitische premier. In november werd, na een impasse van een jaar, weer een nieuwe president gekozen, René Mouawad. Toen deze werd vermoord leek het geweld nog eenmaal op te laaien, maar het parlement wees bliksemsnel Elias Hrawi aan als opvolger. Met de hulp van de nog steeds aanwezige Syriërs konden hij en zijn premier beginnen aan de wederopbouw.

De enige die tegen de Taif-akkoorden was, was generaal Aoun, maar de christelijke milities, die zijn bondgenoten zouden hebben moeten zijn, isoleerden hem en zijn regering. Toen de Golfoorlog uitbrak en Syrië zich schaarde aan de kant van de Verenigde Staten, beloonde president Bush zijn collega Assad met een carte blanche om een einde te maken aan de pro-Iraakse regering van Aoun. Deze ging in ballingschap in Frankrijk, en daarmee kwam in 1990 een einde aan de laatste ronde van de burgeroorlogen.

[wordt vervolgd]

Deel dit: