[Dit is het twaalfde deel van een serie van dertien artikelen. In het vorige artikel beschreef ik hoe Libanon steeds verder weggleed in talloze kleine oorlogen, en van 1988 zelfs twee regeringen had. Het eerste deel is hier.]
De partijen begonnen echter uitgeput te raken en kwamen in september 1989, dankzij bemiddeling van onder andere Saoedi-Arabië, een staakt-het-vuren overeen. Een van de redenen waarom dit een succes kon zijn, was de dood van Khomeiny, die nogal wat onzekerheid veroorzaakte. Onzekerheid kwam ook voort uit de instorting van het Sovjet-imperium in oostelijke Europa. Syrië stond tijdelijk vrij zwak en wilde rust in Libanon, terwijl de andere strijdende partijen begrepen dat Israël en de Verenigde Staten wel eens de nieuwe zetbaas konden worden.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.