Kanesh was de naam van een Assyrische handelsnederzetting in het zuidoosten van Anatolië, daterend uit de negentiende en achttiende eeuw v.Chr. De moderne naam is Kültepe en ik ben er eergisteren wezen kijken.

De plek is vooral beroemd geworden door de vele kleitabletten die er zijn gevonden. Ze documenteren de interregionale handel van die tijd. Toen ze werden ontdekt, werden ze meteen de inzet van een kinderachtige discussie tussen archeologen en historici, waarbij de laatsten claimden dat we, zonder deze teksten, niets over die handel zouden weten. Dat is onzin: niet alleen leert mineralogisch onderzoek welke metalen Anatolië en Mesopotamië uitwisselden, uit het nederzettingenpatroon blijkt ook ongeveer waar de zwaartepunten in het handelsnetwerk moeten hebben gelegen.

Gelukkig illustreren de tabletten meer dan alleen handel. Ze documenteren ook aspecten van het dagelijks leven. Het kleitabletje dat bovenaan dit stukje staat afgebeeld behoort tot de collectie van het Museum van Anatolische Beschavingen in Ankara. Het is een echtscheidingsakte: mevrouw Sakriuska uit Kanesh en haar Assyrische echtgenoot Assur-taklaku gaan in harmonie uit elkaar en spreken af geen schadeclaims tegen elkaar in te dienen. Is dat al opmerkelijk, het is mogelijk nog interessanter dat de vrouw juridisch volledig gelijkwaardig is aan de man.

[Dit was de negende aflevering in mijn reeks museumstukken; een overzicht is hier.]