[Ook vandaag geef ik het woord aan Edwin de Vries, een van de medewerkers van Livius maar momenteel als archeoloog actief in Soedan. Het eerste stukje is hier; het onderstaande schreef hij op 11 januari.]

Een vorige keer vertelde ik al over de huisbaas Suleyman. De beste man heeft een flink aantal akkers rond het huis en in de buurt, die hij bevloeit met water dat wordt opgepompt uit de aquifer. De vruchtbare Nijlafzettingen doen de rest. Hij verbouwt bonen en als ik me niet vergis millet. Rond de velden staan dadelpalmen en dom-palmen. Er is zelfs een limoenboom. Naast de akkers heeft hij ook een flink aantal dieren, o.a. ezels, geiten, schapen, kippen en kamelen. Op de dieren is hij bijzonder trots, en deze laat hij dus ook graag aan ons zien. Hij heeft ook goed door dat vooral de jonge dieren populair zijn, vooral bij de dames in ons team.

Er lopen een aantal ezels rond, waaronder een moeder met een nogal pluizig veulen. Er zijn inmiddels vijf lammetjes geboren (waarvan helaas twee het niet hebben mogen halen). De kip komt soms langs gestoven met haar drie kuikens, maar houdt zich het grootste deel van de dag schuil. Er is onlangs ook een kameel geboren. Mooi is het niet te noemen, maar wel schattig. Het heeft nog moeite met staan, is nog grotendeels blind, maar daar staat tegenover dat het heel wollig is, chocoladebruin is, en aandoenlijke pepgeluiden maakt. Aaien zit er niet in, want moeders kan diep, en vooral gevaarlijk grommen als je te dichtbij komt.

Naast de boerderijdieren worden we ook bezocht/geplaagd door andere dieren. Terwijl ik dit zit te tikken ruimen de mussen de laatste restjes suiker van de tafel (op ca. 1m afstand). In de ochtend kan ik in het zand tal van sporen zien. Ik ben geen woudloper en heb al helemaal geen spannende medailles (ok, behalve van de zwemvierdaagse), maar ik meen toch een aantal beesten te herkennen, o.a. sporen van katten, muizen, honden, en mogelijk schorpioenen (in elk geval een op het toilet). Veel belangrijker: er zijn geen sporen van slangen. Muggen hebben we hier ook geen last van, ook niet van de lokale mini-variant de nimitti. Deze zijn erg vervelend, want die prikken dwars door muggennetten heen, begrijp ik van het team in Kawa.  Vliegen, ja, dat is een onontkoombaar probleem. Maat gelukkig slapen die het grootste gedeelte van de dag.

Het ezelsveulen heeft ons nog eens wakker gemaakt in het midden van de nacht. In een speelse bui is het aan de haal gegaan met ons elektriciteitsdraad. De generator stond niet aan, dus er heeft nooit gevaar gedreigd voor mens of dier, maar het zorgde wel voor wat verwarring. Eerst bonsde het dier enthousiast tegen de metalen luiken voor ons raam, om vervolgens driftig te gaan trekken aan de draad. Het lawaai maakte ons wakker, waarna we ontdekten dat de draad stuk was en opnieuw gelegd kon worden. Ja, we maken heel wat mee hier in Soedan.