Zoals bekend volgt de islamitische republiek Iran een uitleg van de sharia waarin alcohol voor moslims is verboden. Dat wil niet zeggen dat het spul in Iran niet voorhanden zou zijn. Ik heb bijvoorbeeld lang geleden wel eens een glas zelfgestookte alcohol voorgezet gekregen. Ik herinner me vooral dat ik me nog afvroeg waarom de restauranthouder ineens een theepot gebruikte om Fanta te schenken. Het bleek dus een Fanta.
Het bier dat in de Iraanse restaurants op de kaart staat en dat overal te koop is, is alcoholvrij. Je kunt hier Bavaria kopen en een eigen, Iraans bier dat “Delster” heet. Dat wil zeggen: zo schrijf je het, de Iraniërs zeggen “Dellester”, wat de vraag oproept wat nu het eigenlijke woord is: de gesproken of de geschreven vorm.
Het biermerk “Jojo” doet mij altijd denken aan de Belgische zanger Le grand Jojo, wiens drinklied “Chef, une p’tite bière, on a soif” hopelijk zal worden erkend als verloren erfgoed wanneer België in een Vlaamse en Waalse helft uiteenvalt. De meest opmerkelijke Iraanse biernaam zag ik in 2004: “Drie Hoefijzers”. Het oude Nederlandse merk was wel zo’n beetje het laatste dat ik in een islamitische republiek verwachtte. Inmiddels heet het “Three Horses”.
Delster is een redelijk groot merk. Het is leverbaar in verschillende smaken, waarbij hetzelfde geldt als bij alle andere alcoholvrije bieren: het citroenbier, het perzikbier en het appelbier zijn best te verdragen. Kortom, de Iraanse brouwers kunnen er wat van. Het wil eigenlijk alleen niet lukken als ze iets proberen te maken dat echt smaakt naar bier.
Essentieel voor het brouwen van een mooi bier zijn (uiteraard) de ingrediënten die gebruikt worden. Met name de kwaliteit van het water is belangrijker dan menigeen alhier te lande wil accepteren. Zijn de ingrediënten goed, dan is het halve werk eigenlijk al gedaan en doen een portie vakmanschap, geduld en de natuur de rest.
Voor het pilsner (wat hier het meest gedronken wordt) is in Nederland eigenlijk alleen Zuid-Limburgs water geschikt. De fabrieksmatig geproduceerde bulk uit onze westelijke en oostelijke provincies zouden eigenlijk net zo verboden moeten worden als het Iraanse bier.
“Voor het pilsner (wat hier het meest gedronken wordt) is in Nederland eigenlijk alleen Zuid-Limburgs water geschikt.”
Wat een vreemde mythe. De echte fundamentalist weet dat voor pils alleen water uit 1842 uit de streek rond Pilzner geschikt is.
Vreemder in mijn ogen is dan weer juist dát fundamentalisme. Nog onlangs dronk ik het bewuste pilsner van de brouwerij uit 1842. Mij viel de opmerkelijke gelijkenis op met het premium pilsner van Gulpener (Chateau Neubourg) dat zij nog maar een beperkt aantal jaren geleden ontwikkeld hebben. Het Limburgs mergelwater is daartoe geschikt. Die geschiktheid ontbreekt in de rest van Nederland.
Je bent in de marketing van Gulpener getrapt, Showfeur. Het klopt wel dat ze daar goede brouwsels maken, wat dat betreft complimenten met je goede smaak. Maar dat van dat “unieke” Limburgse water is toch echt quasi-mystiek commercieel gelul.
H2O = H2O.
Nee, dat is het niet. Het was mij al enige decennia geleden opgevallen dat de brouwsels van Alfa en Leeuw zo veel beter waren dan van andere brouwers. Gulpener vond ik in die tijd niet slecht, maar matig ten opzichte van hun vakbroeders. Sinds de huidige directeur er het scepter zwaait is er een aantal belangrijke verbeteringen aangebracht waardoor de kwaliteit met sprongen vooruit gegaan is. Mijn gevoeligheid voor marketing is maar erg beperkt. Mijn gevoel voor kwaliteit is een stuk groter. “H2O = H2O” gaat bij bier niet op. Er wordt niet met aqua destillata maar met bronwater gebrouwen. Het mergelwater is van een heel andere samenstelling dan het duinwater of het Rijnwater. (Anders zou je hier ook wel met water rechtstreeks uit de Rotte, Schie of desnoods de Maas wat leuks kunnen brouwen. Dat kan net zo min als met water uit de Amstel)
Niet voor niets is inBev op haar schreden teruggekeerd mbt sluiting van de brouwerij in Hoegaarden. Men heeft de productie van het beroemde witbier enkele jaren geleden stiekem verplaatst naar Jupile om Hoegaarden op termijn te sluiten. DAT heeft niet lang geduurd! De vele hectoliters witbier in Jupile gebrouwen hebben ze moeten omvormen tot rosébier en citroenbier om het nog te kunnen slijten. De productie is spoorslags teruggebracht naar Hoegaarden en de sluitingsplannen van die brouwerij zijn van tafel. Uniek water!
JL:
Dat is niet alleen in Iran zo. Ik ben wel eens op zoek geweest naar alcoholvrij bier dat echt smaakt naar bier (pils), en ik heb er eigenlijk maar één acceptabele kunnen vinden: Beck’s. In Nederland niet heel erg algemeen te verkrijgen, in Iran weet ik het natuurlijk niet…
Mee eens! Hun gewone pilsner is ook van hoge kwaliteit.
Wandelend naar Bittburg begreep ik weer waarom men daar vooral bier drinkt. Het water is er niet te drinken.
M.b.t. alcoholvrij of arm bier; bier smaakt alleen met alcohol. Al zijn er talloze alcoholvrije dranken die ook goed te drinken zijn. Maar noem het a.u.b. geen bier.
Iran & water. Iran is een van de weinige landen in de regio waar je water meestal zo uit de kraan kan drinken. De Iraniërs zijn (terecht) trots op de kwaliteit van hun drinkwater. Het wordt nog steeds grotendeels via ondergrondse gegraven kanalen (Qanats) uit de bergen naar de steden geleid.