Zijn grootste stunt was dat hij in 1953 opstond uit de dood, hoewel er al zes jaar foto’s in omloop waren van zijn met kogels doorboorde lijk. Hij was geëxecuteerd in Azerbaijan.

Salim Moussa Achi was in 1909 in Jeruzalem geboren maar groeide op in Beiroet, waar zijn vader werkte als drukker bij de Amerikaanse Universiteit. Toen zijn vader, die tijdens de Eerste Wereldoorlog door de Ottomaanse regering was geronseld en in 1918 zwaar ziek was teruggekeerd, was overleden, werd Salim geplaatst in een weeshuis. Na ook nog enkele jaren in Tripoli, Betlehem en in Tur Abdin (het christelijke deel van Turks Koerdistan) vestigde hij zich definitief in Beiroet, waar hij het ene artikel na het andere schreef.

Het zou niet zo opmerkelijk zijn geweest als hij niet ook mensen had weten te genezen en meer dan eens verscheen op twee plaatsen tegelijk. Kortom, een klassieke charismatische wonderdoener zoals Sai Baba en Jomanda. En ook Salim Moussa Achi nam een artiestennaam aan: Doctor Dahesh (“wonderbaarlijk”). Het trok nogal wat aandacht maar niemand nam er werkelijk aanstoot van. Dat wil zeggen: tot 1943.

In dat jaar verklaarde hij de grondlegger te zijn van het Daheshisme, een nieuwe godsdienst die inhield dat de mens een onsterfelijke ziel heeft die reïncarneert en dat geen daad onbeloond of onbestraft blijft. Dr Dahesh mocht dan van huis uit christen zijn, op dit punt had zijn denken overeenkomsten met de gedachten van de Druzen. Dat was alleen maar logisch, want hij meende dat alle grote religies op hoofdpunten dezelfde waren (mits, uiteraard, op de juiste Daheshistische wijze begrepen).

Dit zou niemand hebben hoeven storen, ware het niet dat Dahesh tevens verklaarde een reïncarnatie te zijn van Jezus. Als profeet zou hij daarnaast Mozes, David, Salomo en Mohammed belichamen. Wie zoiets beweert gaat doorgaans richting Paviljoen Drie, maar aan Dahesh werden wonderen toegeschreven, wat de claim geloofwaardig deed klinken. (Zijn tijdgenoten meenden dat Dahesh een knappe hypnotiseur was.) Er ontstond wat onrust over deze blasfemie en in 1944 voelden de autoriteiten zich gedwongen op te treden. Ze ontnamen hem de Libanese nationaliteit en stuurden hem in ballingschap. Het ging van kwaad tot erger en hij werd dus in 1947 in Azerbaijan geëxecuteerd.

Om enkele jaren uit de dood terug te keren en het Libanese burgerrecht terug te krijgen. Zijn huis in Beiroet staat op de foto hierboven – ik baseer dit stukje op wat een reisgenote me daar vertelde – maar het is een van de gebouwen waaraan de schade van de burgeroorlogen nog valt af te lezen. Toen deze begonnen, verliet doctor Dahesh, die inmiddels toch wel was ontmaskerd als goochelaar, Libanon om zich te vestigen in Amerika, waar hij in 1984 moet zijn overleden.

Ik weet niet wat er zal gebeuren met zijn nooit meer opgeknapte huis, dat vrij opvallend uitkijkt over het zuidelijk deel van Beiroets stadscentrum. Mij deed Dr Dahesh in elk geval denken aan de opvallende figuren die wonen in elke grote stad en die succes kunnen hebben omdat ze de belichaming zijn van datgene wat de bewoners van zichzelf vinden: het Daheshisme, dat de overeenkomsten tussen de religies benadrukt, is in feite het geloof van heel veel Beiroetis.