10. Vuile handen

On juli 14, 2021juli 11, 2021 door Jona LenderinginWetenschapscommunicatie4 reacties

[Vandaag bestaat de Mainzer Beobachter tien jaar en daarom maak ik een persoonlijke balans op. De trouwe lezers van de blog zullen weinig nieuws tegenkomen, maar het is goed eens te kijken of mijn ambities overeenkomen met de praktijk. Dit is het tiende van twaalf stukjes; het eerste was hier.]

Omdat geesteswetenschappelijk onderzoek dat niet bij het publiek aankomt beter niet had kunnen worden uitgevoerd, heb ik jarenlang de Livius Nieuwsbrief uitgegeven, waarin ik elke maand het nieuws over de Oudheid samenvatte in de vorm van talloze linkjes. Al vrij snel begon ik er commentaar op te geven. Het nieuwtje hier was allang bekend (want het stond al daar) en dat bericht klopte echt niet (en wel hierom). Of er was weer eens een gevalletje oudheidkundige standaardoverdrijving. En uiteraard zouden archeologen nooit één keer iets bekendmaken als ze ook twee keer konden hengelen naar fondsen.

Ik haatte dat becommentariëren. Het is geen prettige aanblik hoe de oudheidkunde zichzelf om zeep helpt. Steeds vaker was ik na het versturen van de Nieuwsbrief neerslachtig. Aanvankelijk dwong ik mezelf de nieuwsbrief te openen met “het mooiste van de maand”: voor mij een herinnering dat er ook mooie dingen waren en voor de lezer een geruststelling. Later begon ik een aparte commentaarsectie, zodat de rest van de nieuwsbrief positief kon blijven.

Lees verder “10. Vuile handen” →

Het einde van de Livius Nieuwsbrief

On oktober 20, 2020februari 28, 2022 door Jona LenderinginOudheid, Wetenschapscommunicatie48 reacties

Laat ik met de deur in huis vallen. Ik heb de afgelopen twee jaar de Livius Nieuwsbrief gemaakt met groeiende weerzin. Immers, het vervaardigen van een maandelijks nieuwsoverzicht is leuker als je interessante dingen te melden krijgt. De DNA-revolutie is zo’n leuk onderwerp. Tekstanalyse kan nooit meer hetzelfde zijn en onderzoek, opleidingen en overdracht kunnen veel gevarieerder, veelkleuriger, rijker worden. Het is alsof de betekenis niet doordringt, want in plaats van dit goede nieuws te brengen, houden de universiteiten een wedstrijd wie de minst inspirerende berichten de wereld in kan sturen. Dat ik zelden iets écht interessants te melden kreeg, maakte het opstellen van de Livius Nieuwsbrief dubieus. Het was de versterker van dubieuze signalen.

Minachting voor wetenschap

Het is moeilijk aan te geven wat het meest dubieus is. De competitie is dan ook fel. Is het dat de limes zijn kwaliteit almaar niet verbetert? Irritant is het zeker, want de smoezen om niet te hoeven professionaliseren zijn even voorspelbaar als onwaar. Is het de frivoliteit waarmee classici andere wetenschappen negeren? Is het de daardoor mogelijk gemaakte terugkeer van allang door historici weerlegde sjabloons? Zijn het de eindeloze overdrijvingen van de archeologen? Of is het dat oudhistorici zaken als nieuw presenteren die allang bekend zijn?

Lees verder “Het einde van de Livius Nieuwsbrief” →

Livius Nieuwsbrief | Juni 2020

On juni 2, 2020februari 18, 2023 door Jona LenderinginOudheid6 reacties

Van 2005 tot 2020 vatte ik het online beschikbare oudheidkundige nieuws elke maand samen en mailde dat als de Livius Nieuwsbrief naar een groeiend publiek. Uiteindelijk waren er 7900 abonnees, maar de kwaliteit van de samengevatte berichten was abominabel. Rond 2014 constateerde ik dat 40% van de online-artikelen fouten bevatte die de betrokken wetenschappers herkend behoorden te hebben. Het duurde daarna nog zes jaar tot bij mij het kwartje viel: door die informatie te delen, zelfs als ik aangaf dat het onzin was, was ik medeplichtig aan de academisch desinformatie. Dus stopte ik ermee. De oudheidkunde gaat kapot, zeker, maar het hoeft niet door onze handen te gebeuren.