Tag: Robert Fisk

Robert Fisk, Pity the Nation

On door Jona LenderinginGeschiedenis, Midden-Oosten, Politiek6 reacties
Het Holiday Inn-hotel toont nog altijd de sporen van de gevechten uit de jaren tachtig.

De laatste weken heb ik gelezen in Pity the Nation. Lebanon at War, het persoonlijke verslag van de Libanese burgeroorlogen van de Britse journalist Robert Fisk. Ik verwees er al naar toen ik zijn beschrijving van de functie van de Groene Lijn citeerde, toen ik schreef over de inauguratie van Elias Sarkis en toen ik inging op de twee gezichten van de Hezbollah. Zoals te verwachten viel, is Pity the Nation een nogal schokkend boek.

Fisk heeft niet de ambitie een geschiedenis te schrijven van de diverse burgeroorlogen die Libanon tussen 1975 en 1990 verscheurden. Het meervoud “burgeroorlogen” is belangrijk, want er zijn in feite verschillende conflicten geweest:

Lees verder “Robert Fisk, Pity the Nation” →

Hezbollah

On door Jona LenderinginDagelijks leven, Geschiedenis, Islam, Midden-Oosten, Politiek5 reacties
Hezbollah-vlaggen

Ik blogde onlangs over de ideeën van de islamitische mystici, de soefi’s. Wat aan sommige van hen opvalt, is hun compromisloosheid. Van een van hen, wiens naam me nu even niet te binnen schiet, wordt verteld dat hij zijn zoon doodsloeg toen hij merkte dat de liefde die hij voor het kind voelde zijn liefde hinderde voor de God met Wie hij wilde versmelten.

De anekdote is vanzelfsprekend niet bedoeld om letterlijk te worden genomen. Ze is een provocatie om mensen aan het denken te krijgen, zoals dat ook het geval is in de poëzie van de soefi’s, waarin wijn en erotiek de (voor menige moslim) schokkende metaforen zijn om mensen iets uit te leggen over het goddelijke. Het christelijke “laat de doden de doden begraven” is een andere loot van dezelfde boom.

Lees verder “Hezbollah” →

De inauguratie van Elias Sarkis

On door Jona LenderinginGeschiedenis, Midden-Oosten, Politiek3 reacties
Inspectie van de luchtafweer
Inspectie van het antitankgeschut

Op een kwade dag in december 1975 werden ergens in het oosten van Beiroet de lijken gevonden van vier christenen. Vermoord. De christelijke leider Gemayel gaf zijn militie, de falangisten, bevel wraak te nemen door veertig moslims te doden. Dezen namen op hun beurt wraak, en de zaak liep totaal uit de hand.

Een maand later raakte een derde partij bij het conflict betrokken: de PLO. Toen de falangisten de Palestijnse vluchtelingen aanvielen, zag Arafat zich genoodzaakt partij te kiezen. De PLO viel de falangisten aan en boekte daarbij opvallende successen.

Lees verder “De inauguratie van Elias Sarkis” →

Beiroets “Groene lijn”

On door Jona LenderinginMidden-Oosten, Politiek2 reacties
De sporen van de burgeroorlogen zijn langs de oude Groene Lijn in Beiroet nog steeds zichtbaar (hier en daar)

Waarom bestaan er fronten? Ik meende: ze vormen de plaats waar de ene strijdende partij op de andere stuit. Ik ben een tijdje geleden in Beiroet een eind gelopen langs de beruchte “groene lijn”, de scheidslijn dwars door de Libanese hoofdstad die ooit elke dag werd genoemd in het avondjournaal. Bij de haven, bij het nationaal museum: overal kon je nog zien hoe er was geschoten, en omdat het karakter van de stad ten oosten en ten westen van de groene lijn merkbaar anders is, kun je je makkelijk voorstellen dat frontlijnen ontstaan waar twee legers of milities op elkaar stuiten.

Maar misschien is het anders. Ik lees momenteel Pity the Nation. Lebanon at War van de Britse journalist Robert Fisk, die me tot op het bot schokte met een totaal andere visie op frontlijnen. Oorlog is zó chaotisch dat je een front nodig hebt om structuur aan te brengen in je gedachten, in je gevoelens, in je haat.

Lees verder “Beiroets “Groene lijn”” →