Het reliëf hierboven is een van de pronkstukken van het Rheinisches Landesmuseum in Trier. Ik kom graag in die stad: er is ook een prachtig Bischöfliches Dom- und Diözesanmuseum, een door Constantijn de Grote gebouwde basiliek, een Romeinse brug, twee badhuizen, een goed-bewaarde stadspoort en een amfitheater. En het huis van Karl Marx natuurlijk. En een krant met de geweldige naam Trierischer Volksfreund.

Het reliëf van het wijnschip hierboven lijkt te zijn gemaakt rond 220 na Chr. en stamt uit Neumagen, dat even verderop ligt langs de rivier de Moezel. Er zit een triest verhaal aan vast, want een poging het schip na te bouwen is uitgelopen op een catastrofe.

Bij de tewaterlating bleek het schip zó hoog, dat de roeiriemen het water niet raakten. Daarom werd het verzwaard met beton, maar dat had als nadeel dat het niet langer kon worden geroeid over grotere afstanden. Ook daarop werd wat gevonden: een tweetal dieselmotoren.

Deze aanpassing had echter het voordeel dat het wijnschip voortaan gebruikt kon worden om te waterskiën. Uiteindelijk is er zo €400.000 over de balk gegooid. Een boekje dat aan het project is gewijd, weet evenwel een voordeel te noemen: er zijn veel mensen komen kijken naar het schip, en de horeca heeft veel extra klanten getrokken. Wat zullen die, met een goed glas moezelwijn, hebben gelachen om die domme oudheidkundigen.

[Dit was de zeventiende aflevering in mijn reeks museumstukken; een overzicht is hier.]