Een tijdje geleden blogde ik over een bezoekje aan Keulen, waarbij ik in de Große Witschgasse vergeefs had gezocht naar het gedenksteentje op het geboortehuis van Joost van den Vondel. Ik schreef:
De moderne straat herinnerde ik me goed. De seksbioscopen in de omgeving herinnerde ik me eveneens goed. De nabijheid van de Rijn herinnerde ik me eveneens correct. Maar die gevelsteen? Niets.
Speelt mijn geheugen me parten? Het zou kunnen. Ik ben vierenvijftig. Heb ik slecht gekeken in een drukke straat? Kan ook. Of is die gevelsteen verwijderd? Het zou ook kunnen. Ging het om het huis dat in verbouwing was? Ik weet het niet maar in elk geval hoort er op die plek gewoon een gevelsteen te zijn, klaar.
Vandaag was ik opnieuw in Keulen en ik slaap in een hotel op loopafstand van de Große Witschgasse. Dus ik ben er nog even langs gewandeld alvorens aan de Rijn neer te strijken voor een schnitzel en een Apfelschorle. Ik kan u geruststellen: het huis dat in verbouwing was, is voltooid en het gedenksteentje is opnieuw zichtbaar.
Gelukkig!
De agrippijnse zwaan gered … Ik kan weer rustig slapen.
Het staat er in een mooi, iets te dunne, wederopbouw letter een beetje rommelig op.
Netjes geschilderd wel, die gevel – in een jaloersmakend kleurtje. Zou de kleurspecialist met opzet dit oranje-achtig hebben gekozen. Zo ja, dan is dat toch aardig van hem.