Wie iets wil bouwen op een archeologische vindplaats, is verplicht te betalen voor de opgraving: dat is een van de uitgangspunten van het hedendaagse archeologiebeleid. Bij grote infrastructurele projecten zitten archeologen al heel vroeg bij de andere partijen aan tafel, zodat ze advies kunnen geven. Als je bijvoorbeeld het parcours van een spoorlijn net iets anders legt, kun je misschien vermijden dat je een bekende vindplaats verstoort. Archeologie is zo een van de factoren die mee worden gewogen bij beslissingen en als gevolg zijn er erg mooie dingen gebeurd, zoals het onderzoek van die enorme archeologische sleuf dwars door Nederland die werd gegraven toen een goederenspoorlijn van Hoek van Holland richting Duitsland werd aangelegd.
Nu was dat een heel, heel groot project waarbij partijen waren betrokken met redelijke financiële middelen. Het was ook een tijd waarin het Nederland economisch voor de wind ging. “De verstoorder betaalt” kan echter een problematisch uitgangspunt zijn als we te maken hebben met kleinere spelers. Ik herinner me een filmpje te hebben gezien over iemand die een winkelpand bezat in Maastricht en een enorm bedrag moest betalen voor een opgraving. Ik hoorde later vertellen dat zijn huurders hun winkel maar ergens anders hadden gevestigd.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.