Ach ja, Facebook. Ik heb er een bonte collectie vrienden, waarvan ik een aanzienlijk deel ook in het echte leven tegenkom. Het fijne is dat ze het vaak oneens zijn, zodat er wat valt te discussiëren. Daarnaast zijn er mensen die ik nooit heb ontmoet, maar die ik wel ken omdat ze reageren op de Livius-nieuwsbrief, me schreven over mijn boeken of omdat ze deze kleine blog lezen. Met enkele ervan heb ik wel eens afgesproken en ze zijn net zo gevarieerd als mijn Amsterdamse vriendenkring.
Ontvrienden heb ik maar zelden gedaan. Eén ervan was een Texaan die eindeloos doorging met anti-Obama-postings. Nu heb ik niets tegen Amerikaanse republikeinen, maar de man had werkelijk niets anders te melden. Hij was gewoon monomaan en plempte mijn halve tijdlijn vol.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.