De wereld zit vreemder in elkaar dan ik weleens denk. Het schijnt momenteel nogal een dingetje te zijn dat de gehaktballetjes die je bij Ikea haalt niet volgens een traditioneel Zweeds recept zijn gemaakt, maar zijn afgeleid van Turkse köfte. Niet dat dat Turks is: de naam komt van het Perzische koofteh, “vermorzeld vlees”. Toevallig ben ik weleens in Turkije geweest en ook in Iran, en toevallig heb ik ooit gedacht aan het verzamelen van köfte-recepten, omdat die overal tussen Belgrado en Lahore steeds anders zijn. Met nootjes erdoor, met een pruim erin, met wortel of een gekookt ei – ik heb ze allemaal weleens gegeten en ik heb nooit het idee gehad dat ze heel anders waren dan de West-Europese ballen des gehakts.
Omdat ik niet zou weten wat er Turks aan gehaktballen kan zijn, kon ik wel lachen om het grapje dat ik diverse keren tegenkwam op de sociale media: dat de Zweden zich hadden bezondigd aan cultural appropriation. Wat mij een onschuldige grap leek, bleek echter menens: het NRC Handelsblad meldde afgelopen vrijdag dat een Turks agentschap voor economische samenwerking Ikea had beschuldigd van culturele toe-eigening. De wereld zit vreemder in elkaar dan ik weleens denk.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.