En dan hoor je ineens dat in Yerevan de Amerikanen de grootste ambassade hebben – en het complex is inderdaad eindeloos groot – en dat de Chinezen hebben besloten een nóg grotere ambassade te bouwen. Het staat niet op zichzelf. Eigenlijk zie je best vaak Chinese dingen in Armenië. De stadsbussen in Yerevan zijn bijvoorbeeld een cadeautje uit Peking en China financiert de grote noordzuidweg van Rusland en Georgië door Armenië naar Iran. Vanwaar die Chinese belangstelling voor Armenië?
Ik hoorde een verklaring die weliswaar valt in de categorie “Armeens straatrumoer”, maar die aardig genoeg is om met u te delen omdat ze u iets toont van hoe mensen in een klein West-Aziatisch land naar de wereld kijken. Ze menen hier dat de Armeniërs en de Chinezen een gedeelde vijand hebben: de Turken. Dat de relatie tussen Armenië en Turkije slecht is, veronderstel ik bekend; de relatie met de oosterburen, de met de Turken verwant Azeri’s, is zo mogelijk nog slechter. Maar, zo vertelde mijn Armeense informant me, ook de Chinezen ontwaren een Turkse dreiging: Peking identificeert de Oeigoeren als staatsvijanden.
Het gaat me er nu niet om of deze vijandbeelden kloppen; het gaat me erom dat de Armeniërs een vriend zien in iedereen van wie ze denken dat die een hekel heeft aan de Turken.
Ik kan ook een andere verklaring bedenken, die de vorige niet per se tegenspreekt, namelijk dat de Armeniërs voor de Chinezen interessant zijn: er is een vrij hoog opgeleide bevolking die niet alleen behoefte heeft aan high-tech-producten maar die ook, via de diaspora, een wereldwijd netwerk heeft.
Geen idee wat van deze bedenksels waar is. Ik zag de Chinezen ook in Iran, Oezbekistan en Pakistan. Ze zijn bezig met het project van de Nieuwe Zijderoute. Dat ze belangstelling hebben voor Armenië, past daarbij perfect.
“het gaat me erom dat de Armeniërs …..”
Dat is toch een belangrijk principe van de Antieke internationale politiek? De vijand van mijn buurman …..
Wat de Chinezen betreft, die gedragen zich typisch als een opkomende supermacht: overal kansen zoeken en grijpen waar dat maar mogelijk is. Ze zitten in de hele wereld. Daarbij zoeken ze consequent de weg van de minste weerstand, zodat er eigenlijk geen gewapende conflicten zijn. Waar ze eenmaal zitten gaan ze niet meer weg.
Het is een heel effectieve strategie, die laat zien dat de Chinese regering aan lange termijnplanning doet. Voor zover westerse politici zich ervan bewust zijn hebben ze geen afdoend antwoord. En dan zijn er ook in Nld. malloten die uit de EU willen stappen …..
Inderdaad Frank, China denkt in eeuwen … Er is vanuit China tevens een grote behoefte zichtbaar aan goede landbouwgrond, nu het eigen milieu zo sterk vervuild raakt. Afrika geniet van deze belangstelling en krijgt in ruil eveneens infrastructurele cadeaux.
Nergens, ook in Afrika niet, deelt China cadeautjes uit, ze lenen geld voor de bouwprojecten in diverse landen waarin ze participeren (bv veel Chinees geld voor de Merowe stuwdam bij de vierde Nijlcataract in N-Soedan) en als er niet wordt terugbetaald dan krijgt China gebruiksrechten (zoals bv. de tweede haven van Sri Lanka voor 99 jr). Kapitalistische expansie, niets nieuws onder de zon.
Wat grappig die 99 jaar. China onder de Qing moest in 1898 zeg maar het vasteland van Hong Kong voor die termijn afstaan aan Groot-Brittannië. Dat gold in China heel lang als een van de meest pijnlijke nationale vernederingen.
Ik heb een Huawei-telefoon…! Aaaah…!😣
Niets zo saai als semantische discussies, in dit geval over het woord cadeau. U spreekt MMH inhoudelijk volstrekt niet tegen, maar valt slechts over een woord.
Op dezelfde wijze zou ik kunnen gaan klagen over uw gebruik van het woord “kapitalistisch”. Zie de eerste alinea van het betreffende Wikipedia-lemma. Maar dat ga ik niet doen, want wat u bedoelt is zo ook wel duidelijk en uiteraard correct.
Rob de Wijk: De nieuwe wereldorde.
Hoe China sluipenderwijs de macht overneemt
Uitg. balans 2019
Armenië als bondgenoot is ook een extra stem in de Verenigde Naties, net als Iran, Oezbekistan en Pakistan.