Een nieuwe zomer, een nieuwe literaire quiz. In dit rijtjeshuis woonde ooit een beroemde schrijver. Maar wie? En waar?
Het geven van het goede antwoord leidt, zoals de trouwe lezers van deze blog weten, tot onsterfelijke roem, aangezien het Nationaal Archief om de zoveel tijd een backup maakt van deze website. Uw antwoord zal dus, lang nadat de zeespiegel twee meter is gestegen en Nederland grotendeels heeft weggevaagd, nog steeds bekend zijn.
Vraag: Bestaan er meerdere Sinterklazen?
Antwoord: Er bestaat slechts één Sinterklaas, doch in meerdere personen.
Toen ik deze zin voor de eerste keer las, heb ik er zó om gelachen dat ik, toen ik Godfried Bomans’ Kopstukken ter voorbereiding van dit stukje herlas, al voorpret had bij de “Kleine catechismus van St.-Nicolaas“, waarvan dit de eerste vraag is. Ik vrees alleen dat je minstens vijftig moet zijn om de parodie te herkennen op de aloude catechismus: een samenvatting van het rooms-katholiek geloof die kinderen ooit uit het hoofd leerden. Daarin heet het dat er slechts één God is, maar in drie personen.
Het hoge woord moet eruit: Kopstukken is nauwelijks meer te lezen zonder historische toelichting. Het gaat om een reeks korte stukken over even markante als fictieve personen die in 1945-1946 onder de titel “Kleine interviews” verscheen in Elseviers Weekblad. We zouden ze tegenwoordig columns noemen, en het is interessant te zien dat in die tijd, toen het genre aan het ontstaan was, het aantal woorden nog niet vast lag en de stukjes werden aangeduid als satiren. Hoe populair ze zijn geweest, blijkt uit het feit dat de jongste begin november ’46 werd gepubliceerd en dat van de bundel nog datzelfde jaar de elfde druk verscheen.
Er bestaat een hilarisch verhaal van Godfried Bomans, “Vondelherdenking in Beetsterzwaag”, waarin de schrijver vertelt hoe hij bij toeval belandt in het Friese dorp, waar hij aangenaam verrast is als hij een spandoek ontwaart met de woorden “Zonder Vondel kunnen wij niet leven”. Ofschoon hij aanvankelijk vermoedt dat het gaat om een landelijke scherts, blijkt al snel dat het dorp totaal in de ban is van de grote dichter.
Ik ben eens naar Beetsterzwaag gegaan om te zien of de bewoners de grap hadden opgepikt. Zou ik daar een restaurant hebben gehad, het zou Het Hemelse Gerecht hebben geheten. Helaas, er was zelfs geen café Vondel, en ook voor Bomans was geen gedenkteken.
Godfried Bomans heeft, als ik het wel heb, zegge en schrijve één keer een onderscheiding gekregen voor zijn literaire werk. Een carnavalsmedaille. Het zal er iets mee te maken hebben gehad dat literaire onderscheidingen in zijn tijd – het derde kwart van de vorige eeuw – alleen werden toegekend aan de auteurs van zeer serieuze boeken. Helaas blonk Bomans’ oeuvre uit door humor.
Dat hij verder een van ’s lands beste stilisten was, lijkt de letterkundigen destijds weinig te hebben kunnen schelen. Wie het lijstje bekijkt van de P.C. Hooftprijs-winnaars uit die tijd, ziet althans zó tien auteurs die in Bomans hun stilistische meerdere zouden hebben moeten erkennen. Zij kregen de prijzen, de grotere stilist niet.
Vraag: Bestaan er meerdere Sinterklazen?
Antwoord: Er bestaat slechts één Sinterklaas, doch in meerdere personen.
Vraag: Wat moeten wij denken van de mening dat er geen Sinterklaas zou bestaan?
Antwoord: De mening dat er geen Sinterklaas zou bestaan, is een afschuwelijke ketterij, die wij met kracht moeten bestrijden.
Vraag: Kunnen zij, die niet in Sinterklaas geloven, toch nog tot de gelovigen gerekend worden?
Antwoord: Zij die niet in Sinterklaas geloven, kunnen voorzeker nog tot de gelovigen gerekend worden. Maar Sinterklaas houdt niet meer van hen. Zij behoren derhalve niet meer tot de beminde, maar tot de volwassen gelovigen.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.