Van het bovenstaande grafiekje zal niet onmiddellijk duidelijk zijn wat het voorstelt, dus ik verklap het meteen: het geeft de frequentie aan waarmee ik in mijn boeken gebruik heb gemaakt van de puntkomma. Dat is misschien wel het meest omstreden leesteken. Er zijn er die menen dat het gebruik duidt op intellectuele luiheid omdat de auteur de verbanden tussen zijn zinnen ongewis kan laten; Kurt Vonnegut meende dat het “een hermafrodiet in travestie” was (wat zou hij ermee hebben bedoeld?) en beschuldigde de gebruikers ervan te willen etaleren dat ze naar school waren geweest; en zelf gebruik ik de puntkomma onder meer als een opsomming bestaat uit volledige zinnen.
Geïnspireerd door een artikel over Vonneguts opmerking ben ik gaan turven hoe vaak ik de puntkomma gebruik. Ik keur het gebruik zelf niet af maar schrijf ook voor mensen die dat wel doen en heb er in het verleden daarom weleens op gelet. Hierboven dus: het aantal puntkomma’s per duizend woorden met van links naar rechts (1) Een interim-manager in het Romeinse Rijk, (2) Hollands glorie, (3) De randen van de aarde, (4) Archeologie van de futurologie, (5) Alexander de Grote, (6) Polderdenken, (7) Oorlogsmist, (8) Spijkers op laag water, (9) Vergeten erfenis, (10) De rand van het Rijk, (11), De klad in de klassieken en (12) Israël verdeeld. (Van Alexander de Grote heb ik het bestand niet meer.)
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.