Het allerergste aan het presidentschap van Donald Trump is dat inmiddels zelfs de satire onecht is. Noem het voor mijn part fake satire. Hierboven een cartoon die op de sociale media rond gaat. Hieronder het origineel van Heine.
Tag: Satire
De kruisiging als media-event
Ik blogde laatst dat er maar weinig onderwerpen zijn waarover je geen grappen mag maken, maar dat ik een grens trek bij martelingen en executies. Ik heb Monty Python’s Life of Brian verschillende keren gezien, en hoewel ik onbedaarlijk kon lachen om ‘What have the Romans ever done for us?’ en de menigte die uit één mond roept dat ze allemaal individuen zijn, vind ik de kruisigingsscène aan het einde stuitend. Er is geen enkele wet die verbiedt grappen over martelingen te maken, en zo moet het ook blijven, maar menselijk lijden mag geen voorwerp zijn van spot.
Dit is ook het punt waar Gore Vidal een grens trekt in zijn Live from Golgotha, de roman waarin hij in 1992 de bizarre wereld van de Amerikaanse televangelisten op de hak nam. Het komt erop neer dat tijdreizen mogelijk is geworden, dat Jezus naar de toekomst is gereisd en een plan wil uitvoeren om met atoomwapens een gewelddadige, messiaanse staatsgreep uit te voeren. Dat zou dan de wel heel wrange ontkenning zijn van het meer vredelievende beeld dat Paulus heeft geschetst van de grondlegger van het christendom. De eigenlijke plot is of het toekomstige christendom zal zijn gebaseerd op geweld of vrede.
De avonturen van Bill Clifford
Godfried Bomans heeft, als ik het wel heb, zegge en schrijve één keer een onderscheiding gekregen voor zijn literaire werk. Een carnavalsmedaille. Het zal er iets mee te maken hebben gehad dat literaire onderscheidingen in zijn tijd – het derde kwart van de vorige eeuw – alleen werden toegekend aan de auteurs van zeer serieuze boeken. Helaas blonk Bomans’ oeuvre uit door humor.
Dat hij verder een van ’s lands beste stilisten was, lijkt de letterkundigen destijds weinig te hebben kunnen schelen. Wie het lijstje bekijkt van de P.C. Hooftprijs-winnaars uit die tijd, ziet althans zó tien auteurs die in Bomans hun stilistische meerdere zouden hebben moeten erkennen. Zij kregen de prijzen, de grotere stilist niet.
Werkelijkheid en satire
Het is een bekende grap: “political satire became obsolete when Henry Kissinger was awarded the Nobel Peace Prize”. Ik weet eerlijk gezegd niet of de grap helemaal eerlijk is ten opzichte van de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, maar de diepere boodschap is zeker juist. Het nieuws lijkt wel erg vaak alsof het door een satiricus is verzonnen.
De vorige verkiezingen in de Verenigde Staten waren, nadat Obama Clinton in de voorverkiezingen had verslagen, bepaald saai. “Wedden dat de Republikeinen nu met een volslagen gek komen om de kijkcijfers op te krikken?”, dacht ik. En inderdaad: Sarah Palin. Of neem het proces-Wilders? Driemaal de rechter proberen te wraken, wat een slecht scenario.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.