Antieke namen

Shabti’s van Taharqo en Senkamanisken (Boston, Museum of Fine Arts)

Ik weet niet hoe het u vergaat, maar als ik voor het eerst arriveer in landen waar het westerse alfabet niet wordt gebruikt, is het voor mij altijd de sport de opschriften te lezen. Het makkelijkst zijn dan namen als “Coca Cola” of “Apple”, waar een logo aangeeft wat er moet staan. De woorden “dames” en “heren” zijn ontcijferd na een eerste toiletbezoek. Daarna volgen gangbare woorden als “computer” en “telefoon”. Ik zal niet snel het moment vergeten, lang geleden in Athene, waarop ik in een flits begreep dat het mysterieuze ΒΙΝΤΕΟ dat ik al enkele keren had gezien, de Griekse manier was om “video” te schrijven.

De vorige alinea was slechts een aanloopje om een simpel punt te maken: de spelling van een woord is niet altijd een weergave van de uitspraak. Het moderne Grieks gebruikt bijvoorbeeld de twee letters nu-tau om de klank weer te geven die wij weergeven als d, terwijl de bèta onze v weergeeft. Geen Griek heeft daar moeite mee, zoals wij weten dat word en wordt twee weergaven zijn van dezelfde klanken, die dan weer niet hetzelfde betekenen.

Lees verder “Antieke namen”

Spelling: een drama

spellingwet

Stukje, gisteren in De Volkskrant: het Witte Boekje krijgt een opvolger. Het verschijnt kort voor het nieuwe Groene Boekje. Dus ook dit najaar krijgen we weer het onaangename spektakel van hoogleraren Nederlands die in discussie gaan over zaken als de tussen-n en afbreekstreepjes in drieledige samenstellingen. Ook dit jaar zal het weer zinderen van de drogredeneringen.

Lees verder “Spelling: een drama”

Homerus, Homeros

Homeros (Glyptothek, München)

Het is een bekend probleem, waarmee iedereen wel eens wordt geconfronteerd die schrijft over het oude Griekenland. Hoe geef je de antieke namen weer? Of, anders gezegd, hoe geef je iets weer dat is geschreven in een ander alfabet?

Ruwweg bestaan er twee systemen: min of meer letterlijk translitereren, zoals in de Germaanse talen gebruikelijk is (bijv. Θεόκριτος wordt Theokritos), en latiniseren, zoals gebeurt in de Romaanse talen en het daarop geënte Engels (Theocritus).

Lees verder “Homerus, Homeros”