Een klein jaar geleden kreeg ik van een weldoener bovenstaande boeken uit de Budé-reeks cadeau, fijne uitgaven van klassieke teksten met Franse vertaling. Als ik de waarde van die schenking niet zou kennen, werd die me wel duidelijk toen ik onlangs twee exemplaren aanschafte en €180 kwijt was. Deze weldoener is echter niet de enige die me een plezier deed. Een bevriende classicus gebruikte de lockdown om zijn boekenbezit door te lopen en wat stofnesten af te stoten. Zo belandde het een en ander bij mij. Ik ben drie dagen bezig geweest het uit te zoeken. Gelukkig deed mijn goede vriend Richard, die net aan het verhuizen is, me een boekenkast cadeau. Nog een weldoener.
Ontdekkingen
Het is grappig te zien wat er zoal bestaat. Van sommige boeken zou ik het bestaan nooit hebben vermoed. De historicus in mij was blij te ontdekken dat Tim Cornell een moderne, driedelige uitgave heeft verzorgd van de fragmenten van de wat minder bekende Romeinse historici (Fragments of the Roman Historians). Ook heb ik nu toegang tot het Polybios-commentaar van F.B. Walbank, een schat aan informatie over een van de knapste historici uit de Oudheid. Ik ben bovendien nu de gelukkige bezitter van een recente vertaling van Curtius Rufus’ Geschiedenis van Alexander van Macedonië. Allemaal ontdekkingen.
Andere teksten kende ik al wel, maar had ik nooit in handen. De Tusculumreeks is voor het Duits wat Budé is voor het Frans: een reeks met tweetalige uitgaven. Zo is daar een mooi deel met Dictys en Dares, twee Romeinse auteurs die zogenaamd ooggetuigenverslagen van de Trojaanse Oorlog in het Latijn hadden vertaald. Ik heb geen idee van wat ik zal ontdekken als ik dat ga lezen. Ook kreeg ik een Tusculum-boekje in handen met Das Bauernjahr van de laatantieke auteur Palladius. Iets heel anders is The Narrators of Barbarian History van Walter Goffart, dat me vast van pas komt nu ik Jordanes aan het lezen ben.
Suske & Wiske
Bij grote aantallen zal er altijd iets niet in orde zijn. Ik had liever niet geweten van het bestaan van Landschaft und Stadt als literarisierte Räume in den Panegyrici Latini der Tetrarchie. Het idee dat iemand enkele jaren van zijn leven heeft besteed aan dit onderwerp – ik was er van slag van. Dat is geen hyperbool. Ik hapte echt even naar adem. Ook werd ik niet vrolijk van de ontdekking van de vierdelige reeks La leggenda di Roma van Carandini, over wiens oeuvre ik al eens blogde. Ik was verbijsterd dat dit soort meuk nog werd gepubliceerd en zou de uitgever alle invectieven naar het hoofd willen gooien uit A Rough Guide to Insult in Plautus (H. Bork, diss. Univ. of Calif., 2018).
Als je tientallen boeken bekijkt, herken je ook de onleuke clichés. Zoals die eeuwige allitererende titels waarmee classici hun boeken ontsieren (Persius. A study in food, philosophy, and the figural). Ik weet niet waar die voorkeur voor Suske-en-Wiske-titels vandaan komt.
Intrigerend materiaal
Sommige boeken hebben iets raadselachtigs. Die Rough Guide to Insult in Plautus begint met de opmerking dat dit proefschrift “in partial satisfaction” is van de eisen voor het doctoraat. Daar zit vast een verhaal achter.
En dan! Lucien Regnault publiceerde in 1999 The Day-to-Day Life of the Desert Fathers. Hoe kom je op het idee om zo’n boek te schrijven?! Geweldig! Dat gaat nu meteen op de plank te lezen boeken, al beken ik dat die inmiddels bijna twee meter breed is.
Ook neem ik me voor eens iets te lezen van Monica Cyrino, die heeft gepubliceerd over de manier waarop Hollywood de Oudheid verbeeldt. Ik heb nog nooit een film over Griekenland of Rome gezien die niet een draak was, dus ik neem aan dat Cyrino ook de Rough Guide to Insult in Plautus erbij zal nemen. Of anders de Ira Dei van Lactantius erover afroept.
Van Praxifanes van Mytilene en Chamaeleon van Chaeronea had ik nog nooit gehoord. Maar er is dus een boek waarin drie geleerden de teksten van die twee filosofen bij elkaar hebben gezet, vertaald en voorzien van commentaar. Zo is er van alles te ontdekken. Dat stelt gerust.
Er staat bij mij thuis nog steeds een complete Encyclopaedia Britannica op je te wachten 🙂
Maar als je die niet meer wilt hebben mogen de lezers van dit blog contact met me opnemen.
Ik ga er vanuit dat we hier wel het één en ander van terug gaan zien op de blog.
“In partial satisfaction” ben ik ook wel eens tegengekomen. Ik heb er nooit meer achter gezocht dan dat het doctoraat nog meer omvatte: een examen of een verdediging of iets dergelijks.
Ik ook niet. Een Amerikaanse promotie bestaat uit twee delen. Een groot examen over een omvangrijke literatuurlijst en het inleveren van een dissertatie. Borks dissertatie is gewoon te downloaden.
Na jarenlang boeken verzamelen kom ik er achter dat je hier te weinig aan hebt. Dat heeft te maken met het feit dat je ze toch niet allemaal kunt lezen en nog erger dat je niet alles onthoudt.
Of , tegenwoordig, vergeet.
Zoals mijn vader zei: als je teveel in het kastje hebt staan duw je er iets anders uit.
En wat wel helpt is de digitale beschikbaarheid via een goed zoeksysteem van al deze teksten.
Hoe meer boekteksten op internet beschikbaar en doorzoekbaar zijn des te liever ik het heb
Het verbaast mij niet dat je een magneet voor boeken bent.
Het verbaast mij immens dat je nog ruimte voor een extra boekenkast hebt!! 😉
Ik bezit veel boeken, maar ik ben nooit de mening van mijn moeder vergeten die als propere huisvrouw vond dat boeken stofnesten zijn. Ongelijk kan ik haar niet geven. Ik ruim dus regelmatig op. En zo hou je vanzelf beste boeken over.
Ik ben benieuwd of Walter Goffarts hypernarrativisme van The narrators of Barbarian history aan Jona besteed is. Hij ziet structuren in de werken van laat-antieke en middeleeuwse auteurs die ik er totaal niet in terug kon vinden.
Steeds als ik iets van Carandini tegenkom, vraag ik me af waarom Italië zichzelf niet verdrinkt in de Middellandse Zee.