Langzaam komt het einde in zicht voor een van de schandalen die de oudheidkunde momenteel teisteren. En wat in zicht komt, oogt niet prettig: de doofpot. Het beste wat we momenteel mogen hopen, is dat de afwikkeling van deze affaire niet indicatief is voor wat gaat volgen. Er is echter weinig grond voor optimisme.
De Green-collectie
Korte inhoud van het voorafgaande: er lopen verschillende schandalen door elkaar. Eén: de Amerikaan Steve Green wilde een museum stichten dat bewees dat de Bijbel vrij letterlijk waar was en dat Amerika groot was geworden dankzij evangelische waarden. Dat was geen belangeloos voornemen. Er was ook een financieel oogmerk. Wie een antiek voorwerp koopt, afwacht tot de waarde is gestegen en dan schenkt aan een museum, heeft een belastingaftrekpost. Om de waardestijging te bespoedigen, betaalde Green oudheidkundigen om het materiaal te bestuderen. Als er een wetenschappelijke publicatie is, was zijn aankoop meer waard. Het schandaal is dat onderzoekers zich leenden voor prijsopdrijving.
Twee: Green was voor oplichters een makkelijk slachtoffer. Hij trok de aandacht van Dirk Obbink, een Amerikaanse classicus uit Oxford. Die liet aan een bijbelwetenschapper van evangelische huize weten dat er een eerste-eeuws fragment was van het Marcus-evangelie, dat hij tegelijk te koop aanbood aan Green. De bijbelwetenschapper maakte een opmerking over de ontdekking, er ontstond reuring en Obbink kon bij de Green-collectie een hogere prijs bedingen. Het schandaal betreft hier hoe Obbink anderen tot prijsopdrijving aanzette.
Drie: Obbink wist dat het Marcusfragment jonger was. Hij wist ook dat hij het fragment niet mocht verkopen. Het kwam uit de Oxyrhynchos-collectie in Oxford, waarvan tienduizenden fragmenten onuitgegeven zijn. Het schandaal is dat hij stal.
Vier: in Oxford was het Marcusfragment gevonden door een van Obbinks collega’s. Dat is dus iemand die wist van fraude en in elk geval in het openbaar heeft gezwegen. Ook dat is schandalig, maar als dit degene is die de affaire achter de schermen aan het rollen heeft gebracht, is er een verzachtende omstandigheid.
Sapfo
Vijf: ook de Sapfo-fragmenten komen uit de kring van Obbink, compleet met valse claims over de provenance. Daarom is de wetenschappelijke publicatie (prijsopdrijving!) later weer ingetrokken. Bij die retractie bleef informatie achter. Ook dat is schandalig.
Zes: De laatste stand van zaken is dat deze teksten komen van een roofopgraving uit Egypte, wat bewezen zou zijn doordat ze zijn gefotografeerd met een krant erbij. Uiteraard neemt elke plunderaar altijd een exemplaar van een recente Egyptisch dagblad mee om in de verre toekomst nog eens te bewijzen dat hij echt iets uit het zand heeft gehaald. Minder sarcastisch: dit is het type bewijs dat je produceert als je iets verbergt. Te mooi om waar te zijn. Het overtuigt alleen omdat iedereen van de affaire verlost wil wezen. Dat is misschien niet schandalig maar wel onprofessioneel.
Doofpot
Zeven: Obbink kocht ook een kleitablet met daarop een fragment van het Epos van Gilgameš. Dat was hem aangeboden door het Britse veilinghuis Christie’s, dat op dat moment al wist dat de papieren over de provenance waren vervalst. Toen uitkwam dat het tablet uit een Irakese roofopgraving kwam, moest het terug en eiste Green compensatie van Christie’s. Die heeft hij nu gekregen. Dit is dus het einde van het zevende schandaal.
Alleen: de aard van de schikking is niet openbaar gemaakt. Geheimhouding. De doofpot is binnen de regels van het recht maar o zo schadelijk voor het aanzien van het veilinghuis, van Green, van Greens museum en van de oudheidkunde. Lawful but awful.
Tegen Obbink loopt een rechtszaak. Ik hoop dat die in openheid zal plaatsvinden, opdat het vertrouwen hersteld kan worden. De eindeloze vertraging suggereert echter het ergste voor de afhandeling van de resterende schandalen.
Dit speelt al jaren maar nu het zo beknopt bij elkaar ziet, is duidelijk hoe alle ethiek is verdwenen. Christie’s, universiteiten, musea: iedereen loopt achter het geld aan en negeert zijn taken. Soms begrijp ik je pessimisme over de toekomst van de archeologie en de Klassieken niet, maar vandaag snap ik je wel.
“hoe alle ethiek is verdwenen”
Die is er nooit geweest. Wie betaalt bepaalt. Zo was het vroeger, zo is het nu.
Dat onze overheid onbetrouwbaar is komt steeds meer naar boven.
Dat de Wetenschap niet te vertrouwen is bewijs jij nu ook weer.
Het maakt mijn blik op de mensheid en onze toekomst niet mooier ….
Bezorgde groet,
Wetenschap is te vertrouwen.
Wetenschappers zijn dat niet automatisch. Hamvraag: wie betaalt hen? Laat ik er nog een dooddoener tegen aan gooien. Ook voor wetenschappers geldt: wiens brood men eet, wiens woord men spreekt.
Voor onderzoek onderwerpen kan ik mij daar iets bij voorstellen.
Maar voor onderzoeksmethoden en uitslagen en conclusies vind ik dat heel bezwaarlijk!
Stille groet,
In de exacte wetenschappen is dat niet zo. Wiskunde is correct of niet. En wat ook speelt: er zijn thema’s die maatschappelijk (sociaal) relevant zijn. Dan neigen sommige wetenschappers er naartoe om politiek wenselijke conclusies te trekken. De “onderwijskunde” is zo’n gebied. Om over gender science en politicologie en sociologie maar te zwijgen.
1. Exacte wetenschappen bestaan niet. Natuurkunde bv. niet exact.
2. Werner von Braun was een “exacte” wetenschapper.
3. Volgens definities die empirie insluiten is wiskunde geen wetenschap. Met de methodes van wiskunde valt principieel niet te beslissen of het Euclidische dan wel een niet-Euclidisch systeem correct is. Of niet. Axiomata zijn per definitie alleen met niet-wiskundige methoden te bevestigen of te weerleggen. In de wiskunde kan ik dan ook even gemakkelijk aantonen dat de Stelling van Pythagoras correct is als incorrect. Kwestie van Euclides’ vijfde axioma.
De vraag is hoe conclusies uit de data worden getrokken en hoe goed de voorspellingen, voor zover die er zijn, bevestigd worden. Wat dat betreft is er toch wel een verschil tussen de beta (in het normale taalgebruik zijn die exact) en alfa vakken. Je kunt b.v. gewoon meten of een versterker of filter goed werkt. En wiskunde is wel heel exact in de zin van logica. Ik lees wel eens abstracte algebra, b.v. over Galois fields, groepentheorie, etc. dus wbt nieuwe abstracte ideeën ben ik wel wat gewend. Het grappige is wel dat b.v. finite fields en groepen in de moderne cryptografie heel nuttig zijn. Het vijfde axioma van Euclides werd al in de klassieke oudheid betwijfeld. De oude Grieken waren zeer geïnteresseerd in fundamentele wiskunde, zoals in de theorie van priemgetalllen. B.v. heeft Euclides al bewezen dat er oneindig veel priemgetallen zijn. Over priemgetallen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Riemann-z%C3%A8ta-functie
Daar staat dus dat de Riemann zeta functie gelijk is aan de product formule van Euler. De oude Grieken hadden dat ook een fascinerend thema gevonden.
“Om over (…) politicologie en sociologie maar te zwijgen.” Het ene vak heb ik gestudeerd en ben ik in gepromoveerd, en mijn academische carrière lag in het andere vak. Ik ben zo vrij om op te merken dat u van beide disciplines geen snars weet en uw meningen ongefundeerd zijn.
Dan kent u deze ook wel:
https://en.wikipedia.org/wiki/Noah_Carl
Gewoon statistisch onderzoek doen mag niet, want dan krijg je alle wokes in je nek.
Het is me wat. Aangezien ik uw academische credentials niet ken, weet ik ook niet hoe ik moet reageren. Punt.
Ik ben niet Carl Noah. Mijn achtergrond is nogal exact, geen politicologie of sociologie. Maar ik dacht dat u misschien wat over die zaak van Noah Carl zou kunnen zeggen, want dat lijkt mij een relevant thema.
Op die Wikipedia site staat een citaat van Mouhot: “selective use of data and unsound statistical methods which have been used to legitimise racist stereotypes about groups”. Dit is een typisch woke argument: omdat Mouhot beweert dat het onderzoek van Carl kan leiden tot “racist stereotypes about groups” moet de conclusie zijn dat Carl schuldig is aan “selective use of data and unsound statistical methods”. Het is echter evident dat Mouhot zelf schijt heeft aan sound statistical methods, want het gaat tenslotte om een culture war. De boodschap is dus dat bepaalde thema’s gewoon niet onderzocht mogen worden omdat er anders onwenselijke conclusies boven water zouden komen. Ik ben dus wel blij dat in mijn gezin niemand sociologie heeft gestudeerd.
U gebruikt een Wikepedia artikel dat te lezen valt als voorbeeld van de bedreiging van de academische vrijheid. Over sociologie als discipline gaat het niet. Niettemin gebruikt u het ter ondersteuning van uw oordeel over een discipline waar u niets van af weet. Zoiets valt natuurlijk niet serieus te nemen.
@meneer Schijf: in dat Wikipedia artikel staat een referentie naar https://www.theguardian.com/world/2018/dec/07/cambridge-gives-role-to-academic-accused-of-racist-stereotyping
““A careful consideration of Carl’s published work and public stance on various issues, particularly on the relationship between race and ‘genetic intelligence’, leads us to the unambiguous conclusion that his research is ethically suspect and methodologically flawed,” states the letter, which is signed by seven Cambridge professors and more than 700 other academics.”
Wat die “careful consideration” dan wel zou zijn staat er niet bij.
En dan ook nog “The group calls on St Edmund’s College and Cambridge to condemn “any association with research that seeks to establish correlations between race, genes, intelligence and criminality”.”
Dus “seeks to establish correlations”, terwijl een correlatie gewoon een eigenschap is van een dataset. Het woord “seeks” moet impliceren dat Carl moedwillig correlaties uit zijn duim heeft gezogen om racistische conclusies te kunnen trekken. En hier komt de aap uit de mouw: “ethically suspect”. Hoe woke willen wij het hebben?
https://noahcarl.medium.com/noah-carl-controversy-faq-ad967834b12d
“Het schandaal is dat onderzoekers zich leenden voor prijsopdrijving.”
Het grotere schandaal is dat zij zich verbonden aan “bewees dat de Bijbel vrij letterlijk waar was”. Mogen ze zich nog wel wetenschapper noemen? Vergelijk natuurwetenschappers die het volgende ondertekenen:
“Wij sluiten aan bij de eeuwenoude traditie dat Genesis zich laat lezen als betrouwbare geschiedenis van onze oorsprong. Dit biedt een betrouwbaar kader voor wetenschappelijk onderzoek. God openbaart ons vanuit Zijn Woord:
– dat de schepping van het heelal in zes dagen is voltooid, niet meer dan enkele duizenden jaren geleden.
– dat Adam en Eva onze eerste voorouders zijn uit wie alle mensen zijn voortgekomen.
– dat door de zondeval de schepping in verval is geraakt.
– dat er een wereldwijde vloed is geweest die de hele toenmalige wereld vernietigde.”:
Van de Nederlandse tegenhanger Logos.nl.
Zulke natuurwetenschappers zijn er wel; een voorbeeld is Kurt Wise, afgestudeerd in paleontologie. Die schreef:
“Although there are scientific reasons for accepting a young earth, I am a young-age creationist because that is my understanding of the Scripture. As I shared with my professors years ago when I was in college, if all the evidence in the universe turns against creationism, I would be the first to admit it, but I would still be a creationist because that is what the Word of God seems to indicate.”
De wetenschapper die zich laat betalen door iemand als Green houdt zichzelf voor de gek als hij/zij denkt hieraan te kunnen ontkomen.
“As I shared with my professors years ago when I was in college, if all the evidence in the universe turns against creationism, I would be the first to admit it, but I would still be a creationist because that is what the Word of God seems to indicate.”
Dit laat weer eens zien dat religie niet compatibel is met wetenschap. Die professors hadden Wise meteen de deur uit moeten gooien.
“opdat het vertrouwen hersteld kan worden”
Ik hoop van niet. Ik hoop – en daarom mijn vorige commentaar – dat de overgrote meerderheid der geschiedkundigen luidkeels zal verkondigen dat beperkingen zoals hierboven geschetst onaanvaardbaar zijn en niet anders dan onderzoek kunnen compromitteren en veelal waardeloos maken. Anders gezegd: geschiedkundigen (en andere wetenschappers) die zich voor geld lenen om vooropgezette conclusies middels “onderzoek” te bevestigen verdienen automatisch wantrouwen. Ze zijn geen haar beter dan wetenschappers die zich laten betalen door de tabaksindustrie of olie/gasmaatschappijen om propaganda te maken voor roken of tegen klimaatverandering.
Ze zijn corrupt. Vandaar dat de andere schandalige aspecten mij niet verbazen.
De kans dat men de schandalen aangrijpt voor verbetering is minimaal. De doofpot is er al.
Even een kleine terzijde over Oxyrynchos zelf: Ik las Peter Parsons’ boekje “The city of the sharp nosed fish”, een aanrader vind ik, (voor leken althans) dat de papyri prachtig tot leven brengt en een inkijk geeft op een Egyptische stad in de Hellenistische en Romeinse periode…
Geheel me eens. Het boek laat prachtig zien wat er in die papyri te lezen valt en hoeveel inzicht dat oplevert. Daarom vind ik die vervalsingen inhoudelijk ook zo oninteressant (niet de kwestie zelf) en veel tijdverspilling. Parsons laat zien dat er nog genoeg te doen in plaats van een paar regeltjes uit Marcus vervalsen voor een corrupte opdrachtgeven.
Dit hele gebeuren leest (voor mij) als een script voor een spannende drama serie van de BBC. Of voor een boek (nog een fictieve moord erbij?). De archeoloog Glyn Daniel (1914-1986) schreef onder pseudoniem van Dilwyn Rees de vermakelijke detective The Cambridge Murders (1945). Wellicht een idee voor een van de lezers van deze blog (of voor Jona).
Haha, mijnheer Thanos! u heeft groot gelijk. Toen JL begon te bloggen over Obbink en het Sappho-fragment hebben wij (de lezers) onze creativiteit al losgelaten op ”De Papyrus en de Verstrooide Professor”.