Eindelijk is het dan zover: na een paar maanden vertraging, naar ik begrepen heb vanwege de uitgeverij, lag het vandaag mijn brievenbus, het boek De god met de maretak. Kelten in de Lage Landen van topauteur Herman Clerinx. De titel is op zich al intrigerend, net als het onderwerp, de Kelten, dat tot ieders verbeelding spreekt maar waardoor er de nodige onzin over in omloop is. Daar zal men zich bij Clerinx bepaald geen buil aan vallen.
Historische informatie en reisinformatie
Herman Clerinx heeft een heel eigen manier van schrijven, waarbij hij historische informatie koppelt aan reisinformatie. Hij heeft al diverse boeken op zijn naam staan, waarvan de bekendste zijn het door mij stukgelezen Een paleis voor de doden – over hunebedden, dolmens en menhirs (2017) en Romeinse sporen – Het relaas van de Romeinen in de Benelux met 309 vindplaatsen om te bezoeken (2014).
Je moet de boeken van Clerinx niet verwisselen met reisgidsen met achtergrondinformatie, zoals de bekende maar inhoudelijk beperkte en nogal prijzige Cantecleer-gidsen. Hij combineert geschiedenis en vindplaatsen op een unieke wijze waarbij de inhoud steeds wetenschappelijk verantwoord is (Clerinx heeft een master communicatiewetenschap, K.U. Leuven, en is hiernaast beheerder van het Belgisch Genootschap voor Keltische Studies) en ik verdenk hem ervan naar een zekere volledigheid te streven 😉 .
Kelten en hun cultuur
Iets over de inhoud: het boek gaat over de Kelten en hun cultuur van het prille ontstaan tot ver voorbij de Romeinse tijd. Clerinx vertelt over de kunst die de Kelten hebben nagelaten en over de wisselwerking met andere culturen zoals die van de Grieken, de Scythen en de Romeinen. Tegelijk heeft hij aandacht voor taalkunde. We krijgen een beknopt overzicht van de Indo-Europese en Keltische talen, en zien hoe het Keltische linguïstische en literaire erfgoed nog altijd voortleeft, ook in het Nederlands. De auteur verwerkt een reeks recente opgravingen en ontdekkingen en besteedt aandacht aan nieuwe methoden zoals het onderzoek naar antiek DNA. Daarmee geeft zijn boek een boeiend overzicht van de actuele kennis over de Kelten.
Het boek van 336 pagina’s met illustraties, deels in kleur, is keurig uitgegeven, al had ik liever een hardback gezien, maar dat is een persoonlijke opvatting. Compleet met bibliografie en register, wellicht overbodig te vermelden dat De god met de maretak. Kelten in de Lage Landen een absolute aanrader is voor elke geïnteresseerde !
Leuk! Hoe verhoudt zich dit boek tot zijn “Kelten en de lage landen” uit 2005? Een actualisatie, een uitbreiding of iets geheel anders?
Voor zover ik weet is het een zeer sterk bewerkte tekst van een eerder boek.
Het vorige boek is 18 jaar oud. Inmiddels vonden een hoop nieuwe ontdekkingen plaats, en heb ik een hoop bijgeleerd. De structuur van het boek is nog dezelfde als mijn vorige boek, maar de inhoud is voor 75 % nieuw.
Dan ben je niet de enige met die opvatting. Dikke boeken met fotokaternen erin leiden altijd tot boeken die moeilijk open te slaan zijn, pagina’s met foto’s die loslaten en vouwen in de rug.
Wel een mooie intrigerende foto op de kaft, het lijkt wel een kruising tussen Panoramix en Mickey Mouse.
Inderdaad dat is altijd het probleem bij gebrocheerde boeken. Bij een goed gebonden boek me harde omslag is het een enkel probleem, weet ik als boekenbezitter. Maar ja, de kosten.
Dank voor de tip!
Even iets geheel anders: graafverbod RMO in Sakkara, Egypte https://teletekst-data.nos.nl/webtekst?p=106-1
Uw link geeft het onderwerp waar u op doelt niet weer.
Hier eentje waar het tamelijk duidelijk wordt uitgelegd.
https://sleutelstad.nl/2023/06/06/museum-mag-geen-opgravingen-meer-doen-in-egypte/
Dit is een korte samenvatting van het artikel in de NRC van gisteren. De redenering over het stelen van cultuur komt me bekend voor. Toen jonge Nederlandse vrouwen dreadlocks gingen dragen kwamen er van Surinaamse vrouwen bezwaren want dat was het stelen van hun cultuur. Maar ja, cultuur is natuurlijk geen eigendom van iemand. En cultuurovernames zijn universeel. Stephan Sanders schreef er onlangs een mooie column over in de NRC.
Misschien wel omdat egyptologie een wetenschap is, niet een spel en zeker geen hiphop.
Maar bovenal, hoe ongeëvenaard van kwaliteit was de oud-egyptische kunst!
Vanuit die optiek zou je de tentoonstelling als een belediging van de esthetiek kunnen opvatten; misschien zoiets als een striptekening van Rembrandt’s schilderijen.
Een museum van oudheden moet de oudheid tonen. Waarom zou je het heden tonen? Iedereen kent dat al en heeft al een mening klaar. Een oordeel geven over het heden is niet de taak van een museum met een andere, eigen, interessante missie.
Ik kon zo gauw geen andere verwijzing vinden. Teletekst is natuurlijk een te primitief systeem, pagina’s blijven niet bewaard, ik hoopte dat het langer bleef staan.
Edddy Murphy als Farao in een clip van Michael Jackson – dat ligt natuurlijk heel gevoelig nu in Egypte met de enorme zeperd van de Netflix serie over Cleopatra…
Cultuur is veel te belangrijk om aan relativering over te laten…
Egypte komt wel op voor de Macedonische identiteit van de Ptolemeeën, dat dan weer wel…
Mij valt op dat men moppert dat Kleopatra zwart is. Dat ze Engels spreekt is nog vreemder maar lijkt niemand te deren.
In mijn jeugd sprak Elisabeth Taylor ook Engels.
Dit soort programma’s wil alles tegelijk zijn. Én een lekker sappige serie – bloed, intriges, sex, én ‘historisch verantwoord’. En dan komt er nu ook nog ideologie bij.
Eerder wilde het Netflix drieluik Roman Empire al de eerste twee zaken zijn.
Inmiddels heb ik door hoe aan ‘Romeinse sporen’ te komen is. Men moet het antiquarisch aanbod veelvuldig in de gaten houden, zeg eens in de week, want elke keer dat het verschijnt is het meteen weer weg. ‘Is reeds verkocht’, staat er dan bij de betreffende boekhandel die nog geen tijd heeft gehad het uit zijn catalogus te halen. Het is behelpen, bij gebrek aan een herdruk.