Is het beleid van keizer Augustus na twee millennia nog relevant? Ik zou zelf niet onmiddellijk op dat idee zijn gekomen. Wie aan de oude geschiedenis actualiteit wil toekennen, moet óf een continuïteit van toen tot nu aanwijzen, óf een vergelijking maken. Beide benaderingen zijn al in de negentiende eeuw geproblematiseerd door de toen opkomende sociale wetenschappen. Wat in elk geval niet mag, is voorbeelden aanwijzen: er zijn nu eenmaal meer verschillen dan overeenkomsten tussen een rijke postindustriële samenleving en een agrarische samenleving zonder mogelijkheid voldoende welvaart te genereren om, bijvoorbeeld, te industrialiseren of een efficiënt bestuursapparaat op te bouwen.

Ik zou hierover niet zijn begonnen als Eva Ludemann, journaliste voor De Pers, gisteren geen artikel zou hebben geschreven over keizer Augustus. “Uit de geschiedenis moeten we lessen trekken,” begint ze – maar dat kan helemaal niet, zie eerste alinea. Vervolgens gaat ze in op de behoefte die het geteisterde Europa zou hebben aan een sterke man (dit was nieuw voor mij) en adviseert ze een voorbeeld te nemen aan Augustus, wiens regering ze prijst in de meest exuberante termen.

Lees verder “Kwakgeschiedenis: de “vrede” van keizer Augustus” →