(1) Gezondheidsadvies
Brood moet je vers eten. “Taking bread from a refrigerator is like killing a person.”
(2) Goud
In het Reza Abbasi-museum in Teheran begrijp je waarom je in oudheidkundige musea nooit Achaimenidisch goud ziet liggen. Het meeste moet wel hier zijn.
(3) OV-fiets
De Chinezen hebben in Mashhad een kek systeem van light rail aangelegd. Het ontwerp lijkt één-op-één gekopieerd uit China, waar de fietsenstallingen vermoedelijk populair zijn. In Mashhad staan bij elke halte de rijwielen ongebruikt blauw te zijn.
(4) Atheïsme
In een theehuis vertrouwde een man me toe atheïst te zijn. “Dat is niet zo’n gebruikelijke bekentenis in een islamitisch land,” zei ik.
“Iedereen in mijn omgeving weet en respecteert het. Ik werk bij een overheidsinstelling en geloof me, niemand doet daar echt aan de ramadan, al houden we naar buiten de schijn wel op.” Dat laatste was niet echt nieuw voor me – ik had het althans wel eens eerder gehoord – maar de openheid van de man verbaasde me.
Overigens bezoekt in Iran minder dan 2% van de bevolking het vrijdagsgebed. Ter vergelijking: in Nederland gaat 16% regelmatig ter kerke.
(5) Welkom
Op bussen in Iran staan vaak allerlei slagzinnen, zoals “Welcome to my bus”, “Tsunami” of de aanroep van een beschermheilige (“Ya Abolfazl”). De kreet “Die Hard” zou ik zelf niet hebben gekozen.
(6) Soort zoekt soort
Op de luchthaven van Mashhad verkoopt men Hitlers Mein Kampf. Het boek stond naast een biografie van Alexander de Grote.
(7) Met vlag en wimpel
De Zijderoute – ofwel: de autosnelweg van Irak via Hamadan en Teheran naar Mashhad en daar voorbij – wordt uitgebouwd tot een achtbaansweg. Overal langs de weg staan feestelijke vlaggen ter begeleiding van de (soms lopende) pelgrims naar Mashhad.
(8) Vreemd geluid
In het archeologische museum van Teheran hoorde ik hoe iemand met een bezem scherven aan het opruimen was.
“Overigens bezoekt in Iran minder dan 2% van de bevolking het vrijdagsgebed.”
“Soort zoekt soort”
Alexander had meer succes.
Ad 1: Helemaal mee eens.
Ad 3: Jammer, die OV-fietsen. Laten we wel beseffen: er zijn sowieso maar heel weinig landen waar fietsen echt populair is. En corrigeer me als ik onzin schrijf, want ik ken Iran en Mashhad natuurlijk helemaal niet, maar ik stel me zo voor dat men behalve die Chinese fietsenstallingen verder totaal geen infrastructuur voor fietsen heeft en dat je als fietser je leven en je waardigheid niet zeker bent in het stadsverkeer aldaar. Want zo gaat het immers bijna overal op de wereld.
Ad 4: Verbaast me niets. Als iedereen in Iran even gelovig was dan had men er ook geen theocratisch bewind hoeven vestigen. Wie vindt dat ik nu iets tegenstrijdigs zeg: denk er nog eens over 😉
Ad 7: De Zijderoute is dus een snelweg… over desillusies gesproken. Is er voor die wandelende pelgrims tenminste wel een voetpad, of moeten die soms over de vluchtstrook?
Ad 8: Cryptisch. Wat is er gebeurd? Wat is er stukgevallen?
Lollig, zo’n postje met observaties. Meer a.u.b.!